هرچند در طول تاریخ کم نبوده‌اند آنهایی که خود را به‌جای مردم جازده و از زبان آنها سخن گفته‌اند؛ اما آن گاه که کار به تصمیم‌گیری‌های تاریخی می‌رسد، فقط مردم می‌توانند به‌جای مردم حرف بزنند و آنجاست که مدعیان، کوچک‌تر از آن می‌شوند که «مردم‌نمایی» کنند.
نمونه چنین واکنش‌هایی را در مقطع پیروزی انقلاب اسلامی می‌توان به‌خوبی دید. در جریان انقلاب، با وجود تحرکات فراوان حزبی و گروهکی، وقتی توده‌های عظیم و میلیونی مردم به خیابان می‌آیند، حجت بر همه تمام می‌شود و مردم، حرف آخر را می‌زنند. همین روند در سال‌های بعد نیز تکرار می‌شود. حضور مردم، توطئه جنگ داخلی منافقین در سال ۶۰ را خنثی می‌کند و از آن مهم‌تر، موج حضور مردم در جبهه‌های جنگ، رژیم بعثی عراق و متحدانش را در کارزار تجاوز نظامی به ایران ناکام می‌گذارد.
نشانه‌های این حضور را در جریان وقایع بعدی نیز به‌خوبی می‌توان دید. آنجا که حضور هرساله مردم در راهپیمایی‌های ملی، پروژه‌های ضدایرانی را به شکست می‌کشاند و همین حضور در ۲۳ تیرماه ۱۳۷۸، غائله کوی دانشگاه را پایان می‌دهد.
یکی دیگر از مصادیق خروش مردم، حماسه ۹دی است. روزی که خط پایانی بر فتنه ۸۸ کشید و به مدعیان دفاع از جمهوریت نشان داد که نظر جمهور مردم در قبال بهتان تقلب در انتخابات چیست. از همین الگو به‌خوبی می‌شود در شرایط فعلی کشور استفاده کرد. در زمانه‌ای که ربات‌های مجازی خود را به‌جای مردم جا می‌زنند و سوار بر موج نارضایتی حاصل از تحریم‌های اقتصادی، آشوب به راه می‌اندازند، این مردم هستند که در بزنگاه وارد عرصه شده و عظمت خود را به رخ می‌کشند.
این حضور را می‌شود در جریان وداع باشکوه با شهدای گمنام دفاع‌مقدس دید. آنجا که همه فارغ از سلایق سیاسی و فشارهای اقتصادی به صحنه می‌آیند تا نگذارند عده‌ای با بازی‌های رسانه‌ای خود را اکثریت جا بزنند و واقعیت‌ها را تحریف کنند. اگر ۹دی روز بصیرت نام گرفته، به دلیل عبور آگاهانه مردم از غبار فتنه‌هاست. سرمشقی برای امروز تا بار دیگر عقلانیت جای هیجان کاذب را گرفته و مردم، واقعیت راستین خود را نشان دهند.