خیانت پهلوی به تمامیت ارضی ایران فقط جدایی بحرین نبود
کارشناس مسائل تاریخی گفت: جدایی سرزمین‌های ایران در زمان پهلوی به بحرین ختم نمی‌شود، رضاشاه منطقه‌ای را در شمال‌غرب کشور به آتاتورک داد یا در شرق نیز منطقه‌ای را به افغانستان داد که سرچشمه‌های هیرمند بود. البته بخشی از این منطقه در اختیار ایران ماند که آن را نیز شاه به افغانستان واگذار کرد.
قاسم تبریزی، کارشناس مسائل تاریخی در دهمین برنامه جام انقلاب به موضوع چگونگی جدایی بحرین از ایران پرداخت و گفت: بحرین استان چهاردهم ایران بود اما انگلیسی‌ها که از 120 سال پیش در خلیج‌فارس بودند، زمینه تجزیه کشورهای منطقه را فراهم کردند.
وی افزود: انگلیسی‌ها چنان تسلطی بر جزایر خلیج‌فارس داشتند که اگر ساکنان بحرین می‌خواستند به سایر شهرهای ایران بیایند یا برعکس مردم سایر شهرهای کشور به بحرین بروند، باید گذرنامه تهیه می‌کردند.
وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد، بیشتر تمرکز انگلیس به آن‌سو رفت و ارتباط بین ساکنان بحرین و مردم سایر شهرهای ایران بیشتر شد اما بعد از جنگ جهانی آمریکا به منطقه آمد.
این کارشناس تاریخ معاصر ایران با اشاره به وابستگی مقامات دولت پهلوی به آمریکا اظهار کرد: این افراد خائنانه زمینه جدایی بحرین را فراهم آوردند، فرآیند جداسازی بحرین از ایران سال1344 استارت خورد، مثلا اردشیر زاهدی که عضو سازمان سیا بود و به شاه اعلام کرد «بحرین ظرفیت کشور شدن دارد» شاه نیز می‌گوید «ببنیم نظر مردم بحرین چیست؟»، براساس یک طرح فریب، صندوق رأیی را تحت عنوان رفراندوم در یک هتل در بحرین گذاردند، تعداد اندکی رفتند، رأی دادند و بعد اعلام کردند «مردم بحرین خواهان استقلال هستند و شاه هم پذیرفت».
وی افزود: وقتی در مجلس شورا یک نماینده به هویدا نخست‌وزیر وقت سر جدایی بحرین از ایران اعتراض می‌کند، او پاسخ می‌دهد «بحرین عروسی بود که به خانه شوهر رفت». نکته قابل تأمل در جدایی بحرین از ایران، این بود که حکومت تحویل بحرینی‌ها نشد. خاندان حاکم بر بحرین چند دهه قبل از حجاز به بحرین رفته بودند و اصالتا بحرینی نبودند. بعد از این اتفاق، بحرین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه شد.
تبریزی تأکید کرد: استعمار منطق، علم و دانش سرش نمی‌شود. بلکه فقط دنبال سلطه است و برای نیل به مقصودش از هر نوع روش ماکیاولی استفاده می‌کند. در دوران قاجار نیز انگلیس دسیسه کرد و برای حفظ استعمار خود بر هندوستان، هرات را از ایران جدا کرد. این خوی نظام سلطه برای تجزیه کردن کشورها تمامی ندارد از سال 1912 می‌خواستند عراق و افغانستان را نیز تجزیه کنند؛ چراکه هرچه کشورها در این منطقه کوچک‌تر باشد؛ لقمه راحت‌تری برای کشورهای استعمارگر است.
این کارشناس مسائل تاریخی افزود: جدایی سرزمین‌های ایران در زمان پهلوی به بحرین ختم نمی‌شود، رضاشاه منطقه‌ای را در شمال‌غرب کشور به آتاتورک داد یا در شرق نیز منطقه‌ای را به افغانستان داد، وقتی هم اعلم به او گوشزد کرد اگر این منطقه برود سیستان و بلوچستان با مشکل آب مواجه می‌شود، شاه گفت «برای آن فکری می‌کنیم» اما هیچ فکری نشد و سیستان و بلوچستان که روزی بخش عمده‌ای از غلات ایران را تأمین می‌کرد، امروز با مشکل خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کند.
وی افزود: انگلیسی‌ها چنان تسلطی بر جزایر خلیج‌فارس داشتند که اگر ساکنان بحرین می‌خواستند به سایر شهرهای ایران بیایند یا برعکس مردم سایر شهرهای کشور به بحرین بروند، باید گذرنامه تهیه می‌کردند.
وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد، بیشتر تمرکز انگلیس به آن‌سو رفت و ارتباط بین ساکنان بحرین و مردم سایر شهرهای ایران بیشتر شد اما بعد از جنگ جهانی آمریکا به منطقه آمد.
این کارشناس تاریخ معاصر ایران با اشاره به وابستگی مقامات دولت پهلوی به آمریکا اظهار کرد: این افراد خائنانه زمینه جدایی بحرین را فراهم آوردند، فرآیند جداسازی بحرین از ایران سال1344 استارت خورد، مثلا اردشیر زاهدی که عضو سازمان سیا بود و به شاه اعلام کرد «بحرین ظرفیت کشور شدن دارد» شاه نیز می‌گوید «ببنیم نظر مردم بحرین چیست؟»، براساس یک طرح فریب، صندوق رأیی را تحت عنوان رفراندوم در یک هتل در بحرین گذاردند، تعداد اندکی رفتند، رأی دادند و بعد اعلام کردند «مردم بحرین خواهان استقلال هستند و شاه هم پذیرفت».
وی افزود: وقتی در مجلس شورا یک نماینده به هویدا نخست‌وزیر وقت سر جدایی بحرین از ایران اعتراض می‌کند، او پاسخ می‌دهد «بحرین عروسی بود که به خانه شوهر رفت». نکته قابل تأمل در جدایی بحرین از ایران، این بود که حکومت تحویل بحرینی‌ها نشد. خاندان حاکم بر بحرین چند دهه قبل از حجاز به بحرین رفته بودند و اصالتا بحرینی نبودند. بعد از این اتفاق، بحرین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه شد.
تبریزی تأکید کرد: استعمار منطق، علم و دانش سرش نمی‌شود. بلکه فقط دنبال سلطه است و برای نیل به مقصودش از هر نوع روش ماکیاولی استفاده می‌کند. در دوران قاجار نیز انگلیس دسیسه کرد و برای حفظ استعمار خود بر هندوستان، هرات را از ایران جدا کرد. این خوی نظام سلطه برای تجزیه کردن کشورها تمامی ندارد از سال 1912 می‌خواستند عراق و افغانستان را نیز تجزیه کنند؛ چراکه هرچه کشورها در این منطقه کوچک‌تر باشد؛ لقمه راحت‌تری برای کشورهای استعمارگر است.
این کارشناس مسائل تاریخی افزود: جدایی سرزمین‌های ایران در زمان پهلوی به بحرین ختم نمی‌شود، رضاشاه منطقه‌ای را در شمال‌غرب کشور به آتاتورک داد یا در شرق نیز منطقه‌ای را به افغانستان داد، وقتی هم اعلم به او گوشزد کرد اگر این منطقه برود سیستان و بلوچستان با مشکل آب مواجه می‌شود، شاه گفت «برای آن فکری می‌کنیم» اما هیچ فکری نشد و سیستان و بلوچستان که روزی بخش عمده‌ای از غلات ایران را تأمین می‌کرد، امروز با مشکل خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کند.
