همه ما دو نوع خانه ظاهری(subject house) و خانه ذهن(object house) داریم. خانه ظاهری همان جایی است که ما در آن زندگی می‌کنیم و همواره در حفظ پاکیزگی و نظم آن تلاش می‌کنیم. خانه ذهن اما به سبب درگیری مداوم ما با مسائل مختلف، همواره شلوغ و نامنظم است.  ارتقای وضعیت خانه ذهن باعث دستیابی ما به آرامش می‌شود. ما روزانه زمان زیادی برای خانه ظاهری خود وقت می‌گذاریم و به نظم دادن به آن می‌پردازیم. باید این را در نظر داشته باشیم که نیاز است برای خانه ذهن‌مان نیز وقت صرف کنیم تا بتوانیم آرامش درونی را برای خود مهیا کنیم. برای حفظ پاکیزگی خانه ذهن و دستیابی به آرامش، لازم است سه موضوع زبان ذهن، زبان گفت‌وگو و زبان بدن را بشناسیم و عواملی که درباره این سه مورد موجب سلب آرامش‌مان می‌شود شناسایی کنیم و از بین ببریم. یکی از عوامل بسیار مهم در حفظ آرامش، شکرگزاری است. ما نه‌فقط از خدا بلکه حتی از اطرافیان‌مان هم باید برای کارهای مثبتی که انجام می‌دهند، قدردانی کنیم و اهمیت وجودشان را به آنها یادآوری کنیم. این شکرگزاری، کلید رسیدن به آرامش است.