
گفتوگو با قهرمان پاراتیراندازی ایران در آسیا
مادرانه تا سکوی پاریس٢٠٢۴
در آلبوم خاطرات هانگژو۲۰۲۲به اضافه یکسال تعلیقاش، برخی تصاویربه سوژهرسانهای تبدیل شد.دریکی از ماندگارترین قابهای آن، مادر ایرانی بر سکوی نایبقهرمانی ایستاده است؛ زنی که از شیراز و تهران تا چین و ماچین، لندن و ریو و توکیوبر بلندترین سکوهای آسیا و پارالمپیک و جهان ایستاده و در هانگژو فرزند سه ماهه خود را تنگ در آغوش کشیده.
در تصویر مدال مادر را برگردن پسرک انداختهاند. ردنگاه کودک به پرنده آبیرنگ و الهامبخش بازیهای پاراآسیایی میرسد و چهره خسته مادر جوان مقابل همه دوربینها سراسر لبخند است. ساره جوانمردی، ملیپوش پرافتخار تیم پاراتیراندازی کشورمان این روزها رویای پاریس و یک پارالمپیک متفاوت را همراه با فرزندش در سر دارد. امروز، همزمان با ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا(س) و روز زن، جامجم در گفتوگوی اختصاصی با ساره جوانمردی به قصه این قاب مادرانه پرداخته است.
برگردیم به پیش از بازیها؛ از چه زمانی و چطور تصمیم گرفتی با آوش به هانگژو بروی؟
من از آذر۱۴۰۱ به دنیای مادری و دوران سخت و شیرین انتظار تولد فرزندم قدم گذاشتم و به فدراسیون جانبازان و کمیته ملی پارالمپیک اعلام کردم که امکان حضور درهانگژو را ندارم و اجازه خواستم پس از وضعحمل، در مسابقات کسب سهمیه پارالمپیک شرکت کنم. پنج ماه بعد، در جلسهای با دعوت خانم دکتر کاظمیپور معاون ورزش بانوان وزارت ورزش پیشنهاد حضور پرچمداری کاروان مطرح شد و من پس از مشورت و بررسی شرایطم در نهایت پذیرفتم.
تصور حضور در مراسمی به بزرگی افتتاحیه، درکشوری دیگر با نوزادی سهماهه نگرانت نمیکرد؟
بله، نگران بودم. پس ازاعلام انصراف ازهانگژو، تصمیم داشتم درصورت مخالفت با اعزامم به مسابقات کسب سهمیه پاریس خداحافظی کنم. اما انتظار پیشنهاد پرچمداری را نداشتم. با شرایط بارداری و بعد از آن و مراقبت از نوزاد، هانگژو فضای ناشناختهای به نظر میرسید. یک ماه طول کشید تا به جمعبندی برسم. من اجازه خواستم از تاریخ پذیرشم تا افتتاحیه، هر وقت احساس کردم آمادگی لازم را ندارم، انصراف بدهم که مسئولان موافقت کردند و شرایط به نظر قابل کنترل بود. توکل به خدا و موافقت شرط انصرافم در صورت نیاز، به پذیرش و آرامشم کمک کرد.
اما با پیشنهاد بعدی از پرچمداری، به ایستادن در خط آتش تپانچه 10 متر رسیدی!
(با خنده) دقیقا. بعد از مدتی این بحث پیش آمد که وقتی هانگژو میروی به خودت فرصت یک رقابت دیگر را هم بده... من بارها در مسابقات مختلف تیر زده بودم. با چند ماه تمرین و تکیه بر تجربیاتم تقریبا به شرایط مطلوب فنی نزدیک میشدم اما قصه هانگژو واقعا فرق داشت. دوران بارداری و مسائل خاص آن، ماهها انتظار و نگرانیهای تولد اولین فرزند و آن تجربهای که از مادر شدن نداشتم، باعث شد قبول نکنم. اما موضوع دوباره مطرح شد، با این ایده که اصلا به مدالآوری فکر نکنم و فقط به عنوان مادری که سابقه قهرمانی دارد به میدان بروم.
همهجا به آمادگی سریعات برای هانگژو اشاره شده، اخیرا هم سایت کمیته بینالمللی پارالمپیک در مرور ٢٠٢٣ و رویدادهای شاخص بازیهای پاراآسیایی به کسب نشان نقره تنها سه ماه پس از تولد فرزندت اشاره کرده. اما بسیاری، از پشت صحنه این سکو بیخبرند.
(مکث میکند و با صدایی بغضآلود ادامه میدهد) سوال خوبی پرسیدید. ما بیشتر صحنه را میبینیم تا پشت آن. شما میدانید، من در این سالها بیشتر روی سکوی قهرمانی ایستادهام و بار سنگین طلا و انتظارات همیشه بر شانه قهرمانهاست. بنابراین با وجود تاکیدها بر مهم نبودن نتیجه، به هرحال نگرانیهایی داشتم.
با این اوصاف، چقدر فرصت تمرین و تیراندازی داشتی؟
برایم یک خط 10متر خریداری شد. همسرم آن را در خانه نصب کرد و در ماههای هفت و هشت بارداری، هر وقت که احوال جسمی و روحی اجازه میداد تمرینات خشک (بدون تیر) را دنبال میکردم. برای حفظ سلامت فرزندم و شوک صدای شلیک در محیط بسته، نمیتوانستم تیر بزنم. به خودم وعده دادم بیست روز بعد از تولد، تمریناتم را شروع میکنم. (با خنده) اما خیال خامی بود. با تولد آوش، مادر و خواهرم مدتی کمک کردند ولی با بازگشتشان، هر روز چالش و تجربه جدیدی را پشت سرمیگذاشتم. با اینکه همسرم در ساعات بعد از کار در کنارم بود، تمریناتم حدود دو ماه تعطیل شد. بیخوابیهای ناشی از استرس تمرین نکردن را به بیخوابیهای نگهداری از نوزاد اضافه کنید. درنهایت، با همکاری همسرم تقریبا یک ماه تیر زدم. دو هفته آخر پیش از بازیها تمرینات سالنیام جدیتر شد. سرپرست و همچنین مربی تیم ملی، در جلسات صبح تا ظهر در نگهداری آوش بسیار کمک میکردند که از هر دو سپاسگزارم. اما جلسات عصر را که بیشتر تمرین فینال بود، از دست میدادم. آوش بیتاب میشد و نمیماندیم که همین تاثیرش را در فینال هانگژو نشان داد.
ساره جوانمردی، بر سکوی هانگژو و در لحظاتی که مدال را بر گردن آوش میانداختند، به چه چیزی فکر میکرد؟
تصویر آن دوران پراسترس، از قبل بازیها تا روز مسابقه پیش چشمانم بود. با وجود آنکه میگفتند نتیجه مهم نیست، لحظات پرفشاری را برای مسابقه پشت سرگذاشته بودم. میخواستم در مسیر جدید با فرزندم دست پر به خانه برگردیم. نداشتن تجربه مادری، دوری از خانواده، نگرانی از مسائلی مانند افتتاحیه، پرچمداری و خیلی چیزهای دیگر باعث شد وقتی مدال را گردن آوش انداختند، همه وجودم سراسر بغض شود. از صمیم قلب خوشحال بودم که بالاخره توانستم نتیجه همه ریسکها، رنجها و تلاشها را به پسرم، ارزشمندترین هدیه زندگیام، هدیه بدهم. خدا به ما نظر کرده بود.
چه واکنشهایی نسبت به حضور آوش در هانگژو دیدی؟
همه ورزشکاران در دهکده با ذوق و خوشحالی ابراز محبت میکردند. شاید هزاران عکس با آوش گرفته شد. توزیع مدال ما در چین هم بازتاب گستردهای داشت. وقتی ما را خارج دهکده میدیدند، ویدئوی مسابقات و مدال را نشانمان میدادند.
ساره پیش از تولد آوش و پس از آن، چقدر فرق کرده؟
بسیار. دختری که یک روز هم تمرین را رها نمیکرد و بزرگترین دغدغهاش، ورزش بود، امروز اولویت را به فرزندش میدهد. بسیار صبورتر است و ناخودآگاه حاضر است برای خوشبختی فرزندش از خودش بگذرد.
در پایان از برنامهات برای بازیهای پاریس بگو؟
پیش از هر صحبتی از همه بازیکنان و افرادی که ما را کنار خودشان با صبوری پذیرفتند و همراهی کردند، سپاسگزارم. من به آرزوهای ورزشیام از چندین و چند طلای پاراآسیایی تا قهرمانی جهان و پارالمپیک رسیدهام. پرچم کشورم را بالا بردهام و با شنیدن سرود ایران، قلبم سرشار از عشق شده. اعتراف میکنم با مادر شدن، به خداحافظی فکرکردهام. اما با دعوتم به هانگژو، بازتاب آن و خاطرهای که برای همه به یادگار ماند و سهمیهای که در این بازیها کسب کردیم، دوست دارم حمایت بشویم. میدانم که بالاخره من و آوش باید از یک جایی مسیرمان را از ورزش قهرمانی جدا کنیم اما به عنوان ساره، مادری از ایران دوست دارم اولین و آخرین پارالمپیک را همراه فرزندم، در پاریس ٢٠٢۴ تجربه و بعد خداحافظی کنم.
افتخارات ساره جوانمردی به تفکیک مسابقات مختلف
پارالمپیک
مدال طلای پارالمپیک توکیو۲۰۲۰ در ماده تپانچه بادی ۱۰متر
مدال طلای پارالمپیک ریو2016 در ماده تپانچه بادی ۱۰متر
مدال طلای پارالمپیک ریو2016 در ماده تپانچه ۵۰متر خفیف
مدال برنز پارالمپیک لندن2012 در ماده تپانچه بادی ۱۰متر
قهرمانی جهانی
مدال طلای مسابقات جهانی 2018 کره جنوبی در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال طلای مسابقات جهانی 2018 کره جنوبی در ماده تپانچه ۱۰ متر
مدال طلای مسابقات جهانی 2017 کرواسی در ماده تپانچه ۱۰ متر تیمی
مدال نقره مسابقات جهانی 2017 کرواسی در ماده تپانچه ۱۰ متر
مدال طلای مسابقات جهانی 2015 ترکیه در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای مسابقات جهانی 2014 آلمان در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
جام جهانی
مدال طلای جام جهانی 2018 امارات در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای جام جهانی 2018 امارات در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال نقره جام جهانی 2012 ترکیه در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای جام جهانی 2010 ترکیه در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
بازیهای پاراآسیایی
مدال نقره بازیهای آسیایی 2022 هانگژو در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال طلای بازیهای آسیایی 2014 اینچئون در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال طلای بازیهای آسیایی 2014 اینچئون در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال نقره بازیهای آسیایی گوانگژو در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
آرزو قنبری - گروه ورزش
برگردیم به پیش از بازیها؛ از چه زمانی و چطور تصمیم گرفتی با آوش به هانگژو بروی؟
من از آذر۱۴۰۱ به دنیای مادری و دوران سخت و شیرین انتظار تولد فرزندم قدم گذاشتم و به فدراسیون جانبازان و کمیته ملی پارالمپیک اعلام کردم که امکان حضور درهانگژو را ندارم و اجازه خواستم پس از وضعحمل، در مسابقات کسب سهمیه پارالمپیک شرکت کنم. پنج ماه بعد، در جلسهای با دعوت خانم دکتر کاظمیپور معاون ورزش بانوان وزارت ورزش پیشنهاد حضور پرچمداری کاروان مطرح شد و من پس از مشورت و بررسی شرایطم در نهایت پذیرفتم.
تصور حضور در مراسمی به بزرگی افتتاحیه، درکشوری دیگر با نوزادی سهماهه نگرانت نمیکرد؟
بله، نگران بودم. پس ازاعلام انصراف ازهانگژو، تصمیم داشتم درصورت مخالفت با اعزامم به مسابقات کسب سهمیه پاریس خداحافظی کنم. اما انتظار پیشنهاد پرچمداری را نداشتم. با شرایط بارداری و بعد از آن و مراقبت از نوزاد، هانگژو فضای ناشناختهای به نظر میرسید. یک ماه طول کشید تا به جمعبندی برسم. من اجازه خواستم از تاریخ پذیرشم تا افتتاحیه، هر وقت احساس کردم آمادگی لازم را ندارم، انصراف بدهم که مسئولان موافقت کردند و شرایط به نظر قابل کنترل بود. توکل به خدا و موافقت شرط انصرافم در صورت نیاز، به پذیرش و آرامشم کمک کرد.
اما با پیشنهاد بعدی از پرچمداری، به ایستادن در خط آتش تپانچه 10 متر رسیدی!
(با خنده) دقیقا. بعد از مدتی این بحث پیش آمد که وقتی هانگژو میروی به خودت فرصت یک رقابت دیگر را هم بده... من بارها در مسابقات مختلف تیر زده بودم. با چند ماه تمرین و تکیه بر تجربیاتم تقریبا به شرایط مطلوب فنی نزدیک میشدم اما قصه هانگژو واقعا فرق داشت. دوران بارداری و مسائل خاص آن، ماهها انتظار و نگرانیهای تولد اولین فرزند و آن تجربهای که از مادر شدن نداشتم، باعث شد قبول نکنم. اما موضوع دوباره مطرح شد، با این ایده که اصلا به مدالآوری فکر نکنم و فقط به عنوان مادری که سابقه قهرمانی دارد به میدان بروم.
همهجا به آمادگی سریعات برای هانگژو اشاره شده، اخیرا هم سایت کمیته بینالمللی پارالمپیک در مرور ٢٠٢٣ و رویدادهای شاخص بازیهای پاراآسیایی به کسب نشان نقره تنها سه ماه پس از تولد فرزندت اشاره کرده. اما بسیاری، از پشت صحنه این سکو بیخبرند.
(مکث میکند و با صدایی بغضآلود ادامه میدهد) سوال خوبی پرسیدید. ما بیشتر صحنه را میبینیم تا پشت آن. شما میدانید، من در این سالها بیشتر روی سکوی قهرمانی ایستادهام و بار سنگین طلا و انتظارات همیشه بر شانه قهرمانهاست. بنابراین با وجود تاکیدها بر مهم نبودن نتیجه، به هرحال نگرانیهایی داشتم.
با این اوصاف، چقدر فرصت تمرین و تیراندازی داشتی؟
برایم یک خط 10متر خریداری شد. همسرم آن را در خانه نصب کرد و در ماههای هفت و هشت بارداری، هر وقت که احوال جسمی و روحی اجازه میداد تمرینات خشک (بدون تیر) را دنبال میکردم. برای حفظ سلامت فرزندم و شوک صدای شلیک در محیط بسته، نمیتوانستم تیر بزنم. به خودم وعده دادم بیست روز بعد از تولد، تمریناتم را شروع میکنم. (با خنده) اما خیال خامی بود. با تولد آوش، مادر و خواهرم مدتی کمک کردند ولی با بازگشتشان، هر روز چالش و تجربه جدیدی را پشت سرمیگذاشتم. با اینکه همسرم در ساعات بعد از کار در کنارم بود، تمریناتم حدود دو ماه تعطیل شد. بیخوابیهای ناشی از استرس تمرین نکردن را به بیخوابیهای نگهداری از نوزاد اضافه کنید. درنهایت، با همکاری همسرم تقریبا یک ماه تیر زدم. دو هفته آخر پیش از بازیها تمرینات سالنیام جدیتر شد. سرپرست و همچنین مربی تیم ملی، در جلسات صبح تا ظهر در نگهداری آوش بسیار کمک میکردند که از هر دو سپاسگزارم. اما جلسات عصر را که بیشتر تمرین فینال بود، از دست میدادم. آوش بیتاب میشد و نمیماندیم که همین تاثیرش را در فینال هانگژو نشان داد.
ساره جوانمردی، بر سکوی هانگژو و در لحظاتی که مدال را بر گردن آوش میانداختند، به چه چیزی فکر میکرد؟
تصویر آن دوران پراسترس، از قبل بازیها تا روز مسابقه پیش چشمانم بود. با وجود آنکه میگفتند نتیجه مهم نیست، لحظات پرفشاری را برای مسابقه پشت سرگذاشته بودم. میخواستم در مسیر جدید با فرزندم دست پر به خانه برگردیم. نداشتن تجربه مادری، دوری از خانواده، نگرانی از مسائلی مانند افتتاحیه، پرچمداری و خیلی چیزهای دیگر باعث شد وقتی مدال را گردن آوش انداختند، همه وجودم سراسر بغض شود. از صمیم قلب خوشحال بودم که بالاخره توانستم نتیجه همه ریسکها، رنجها و تلاشها را به پسرم، ارزشمندترین هدیه زندگیام، هدیه بدهم. خدا به ما نظر کرده بود.
چه واکنشهایی نسبت به حضور آوش در هانگژو دیدی؟
همه ورزشکاران در دهکده با ذوق و خوشحالی ابراز محبت میکردند. شاید هزاران عکس با آوش گرفته شد. توزیع مدال ما در چین هم بازتاب گستردهای داشت. وقتی ما را خارج دهکده میدیدند، ویدئوی مسابقات و مدال را نشانمان میدادند.
ساره پیش از تولد آوش و پس از آن، چقدر فرق کرده؟
بسیار. دختری که یک روز هم تمرین را رها نمیکرد و بزرگترین دغدغهاش، ورزش بود، امروز اولویت را به فرزندش میدهد. بسیار صبورتر است و ناخودآگاه حاضر است برای خوشبختی فرزندش از خودش بگذرد.
در پایان از برنامهات برای بازیهای پاریس بگو؟
پیش از هر صحبتی از همه بازیکنان و افرادی که ما را کنار خودشان با صبوری پذیرفتند و همراهی کردند، سپاسگزارم. من به آرزوهای ورزشیام از چندین و چند طلای پاراآسیایی تا قهرمانی جهان و پارالمپیک رسیدهام. پرچم کشورم را بالا بردهام و با شنیدن سرود ایران، قلبم سرشار از عشق شده. اعتراف میکنم با مادر شدن، به خداحافظی فکرکردهام. اما با دعوتم به هانگژو، بازتاب آن و خاطرهای که برای همه به یادگار ماند و سهمیهای که در این بازیها کسب کردیم، دوست دارم حمایت بشویم. میدانم که بالاخره من و آوش باید از یک جایی مسیرمان را از ورزش قهرمانی جدا کنیم اما به عنوان ساره، مادری از ایران دوست دارم اولین و آخرین پارالمپیک را همراه فرزندم، در پاریس ٢٠٢۴ تجربه و بعد خداحافظی کنم.
افتخارات ساره جوانمردی به تفکیک مسابقات مختلف
پارالمپیک
مدال طلای پارالمپیک توکیو۲۰۲۰ در ماده تپانچه بادی ۱۰متر
مدال طلای پارالمپیک ریو2016 در ماده تپانچه بادی ۱۰متر
مدال طلای پارالمپیک ریو2016 در ماده تپانچه ۵۰متر خفیف
مدال برنز پارالمپیک لندن2012 در ماده تپانچه بادی ۱۰متر
قهرمانی جهانی
مدال طلای مسابقات جهانی 2018 کره جنوبی در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال طلای مسابقات جهانی 2018 کره جنوبی در ماده تپانچه ۱۰ متر
مدال طلای مسابقات جهانی 2017 کرواسی در ماده تپانچه ۱۰ متر تیمی
مدال نقره مسابقات جهانی 2017 کرواسی در ماده تپانچه ۱۰ متر
مدال طلای مسابقات جهانی 2015 ترکیه در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای مسابقات جهانی 2014 آلمان در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
جام جهانی
مدال طلای جام جهانی 2018 امارات در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای جام جهانی 2018 امارات در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال نقره جام جهانی 2012 ترکیه در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای جام جهانی 2010 ترکیه در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
بازیهای پاراآسیایی
مدال نقره بازیهای آسیایی 2022 هانگژو در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال طلای بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال طلای بازیهای آسیایی 2014 اینچئون در ماده تپانچه ۵۰ متر خفیف
مدال طلای بازیهای آسیایی 2014 اینچئون در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
مدال نقره بازیهای آسیایی گوانگژو در ماده تپانچه بادی ۱۰ متر
آرزو قنبری - گروه ورزش
تیتر خبرها
-
مرد خط مقدم
-
حاجقاسم معمار جبهه مقاومت
-
نقش رهبران بزرگ در پیدایش فرماندهان بزرگ
-
به تماشایهجرت یک جهانمرد
-
هر چه دارم از مادرم دارم
-
نبض تپنده محور مقاومت
-
اسم تو رمز میشود
-
صفحه اختصاصی ساترا در تلوبیون آغاز به کار کرد
-
شکست روی زمین درمانده در دریا
-
شهید مقاومت در سرزمین سروها
-
مادرانه تا سکوی پاریس٢٠٢۴