روز مظلوم‌ترین كودكان جهان مبارك
در جایی از این جهان بزرگ، كودكانی زندگی می‌كنند كه تصوری از روز جهانی كودك ندارند و اصلا معنایش را هم نمی‌دانند. روز كودك؟ روز جهانی كودك؟ یعنی چه؟ در آن روز چه‌كار می‌كنند؟
براساس گزارش یونیسف «یمن بدترین جای جهان برای كودكان است و هیچ جای امنی در یمن برای كودكان وجود ندارد.» درست آن وقتی كه ما هر سال روزی به نام روز جهانی كودك برگزار می‌كنیم و آن را برای بچه‌هایمان جشن می‌گیریم، كودكانی هستند كه در بدترین جای جهان، زندگی می‌كنند كه اولین و ابتدایی‌ترین نیاز بچگی‌شان، یعنی امنیت را ندارند.
كودكان حقوقی دارند؛ حقوقی كه خیلی وقت است در فلسطین و یمن و غزه و سوریه و... به‌راحتی نقض شده است. امكانات بهداشتی، آموزشی، آرامش، خانواده و... كه همه از بدیهی‌ترین حقوق زندگی آدم‌ها در اولین سال‌های زندگی‌شان است و كودكان فلسطینی سال‌ها است كه از دانه به دانه آنها محروم هستند. خانواده‌شان را در طول این جنگ‌های تمام نشدنی از دست داده‌اند، فقیرند، از همه خوشی‌های كودكانه محرومند، جایی برای درس خواندن ندارند، چیزی برای خوردن ندارند، از این خانه به آن خانه آواره‌اند؛ البته اگر خانه‌ای وجود داشته باشد. این زندگی همان دوران كودكانه‌ای نیست كه در حقوق بشر و یونیسف برای بچه‌ها قائل شده و برایش روز جهانی ثبت كرده‌اند.
آمار 90 درصدی كودكان زیر خط فقر در فلسطین یعنی دغدغه غذا، دغدغه لباس، یعنی دغدغه مرگ در اثر آلودگی و نبود امكانات بهداشتی و درمانی؛ اما این آماری نیست كه بشود برای آن جشن روز جهانی كودك گرفت.
نماینده ویژه سازمان ملل در زمینه كودكان در بحران گفته است شمار قابل توجهی از كودكان در یمن و در جریان حملات هوایی، درگیری‌های زمینی، انفجار مین و بمب یا حملات انتحاری كشته شده‌اند، بیشتر از هشت میلیون كودك، دسترسی كافی به آب ندارند و دو میلیون از كودكان هم به‌شدت دچار سوءتغذیه هستند.
این همه آن چیزی است كه در روز جهانی كودك برای كودكانی در جایی از همین جهانی كه روز كودك را به آن نسبت داده‌اند اتفاق می‌افتد و در حال تكرار است؛ یمن و فلسطین و غزه هم جایی از همین جهان است كه روز جهانی‌شان را به طور خاصی جشن می‌گیرند، حتی اگر بدترین و نا‌امن‌ترین جای جهان برای كودكان باشند.
