اول دی سالروز درگذشت محمد نوری است
معلم زبان خوش‌صدا
محمد نوری را بیش از هرچیز به «جان مریم» و «ای وطن» می‌شناسیم.خواننده‌ای که طی پنج دهه بیش از 300 قطعه آوازی اجرا کرد و همچنین به نوشتن و ترجمه مقالات و سرودن اشعاری برای اجرا کردن با موسیقی پرداخت. محمد نوری در سال‌های پایانی عمر، چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت و ترانه‌های زیادی نیز با فضای ملی و میهنی اجرا کرد. او در سال 1385 از سوی سازمان صدا و سیما به‌عنوان چهره ماندگار انتخاب شد. نوری خواننده‌ای بود که تا پایان عمر تلاش کرد تا شأن و شخصیت هنری خود را حفظ کند و برای مردم جامعه خود، تمثالی از شخصیت یک هنرمند را به نمایش بگذارد، اما شاید کمتر کسی بداند که نوری معلم زبان نیز بوده و سال‌ها با معلمی روزگار گذرانیده است.
میلاد کیایی، نوازنده و آهنگساز که در سال‌هایی از زندگی‌اش شاگرد زبان نوری بوده،
در این‌باره می‌گوید: «او معلم انگلیسی من بود و بر این زبان مسلط بود. استاد نوری برای ما مدل و اسطوره‌ای از زبان، ادب و اخلاق بود. همیشه شیک و مرتب و اتو کشیده، دیده می‌شد. البته متاسفانه نمره قبولی من در این درس حداکثر ۱۰ بود. آن‌قدر به هنر و موسیقی علاقه داشتیم که فقط به مدرسه می‌رفتیم که پدر و مادرمان خیلی هم ناراضی نباشند. همیشه تجدیدی داشتم و فقط یک‌بار تجدید نشدم که آن هم کلا رفوزه شدم.»
نوری تا پایان عمر به جایگاه معلمی خود بالید و همواره معلمان را بسیار گرامی داشت. خاطره‌ای از قول یکی از آشنایان دور او نقل شده که در جشن تولد 70 سالگی نوری شرکت داشته است. آن شخص در آن جشن برای اولین‌بار موفق به دیدار استاد نوری می‌شود و به حضور نوری می‌رود و تولدش را تبریک می‌گوید. هنگامی که نوری از او شغلش را می‌پرسد و آن فرد عنوان می‌کند که معلم زبان است، نوری برای دقایقی جشن را تعطیل و همه را ساکت می‌کند و پس از آن با صدای بلند خطاب به جمعیت فریاد می‌زند: «شما نمی‌توانید قدر واقعی این معلم را بدانید!» و سپس رو به آن شخص می‌گوید: «خودت مهم نیست کی هستی و چی هستی... ولی معلمی افتخاری است که نصیب هرکسی نمی‌شود.»
