عضی وقت‌ها چیزی را می‌شنویم و می‌دانیم، ولی دوست نداریم قلبا باورش كنیم. مثلا همه استادان و دانشجویان حوزه كشاورزی می‌دانند با استفاده از فناوری تصاویر ماهواره‌ای می‌توان سطح زیركشت محصولات زراعی و باغی را محاسبه كرد. به این ترتیب فناوری سنجش از دور با دقت بالایی كمك می‌كند بتوانیم پیش‌بینی كنیم در سال آینده چقدر گندم، برنج، سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی و پیاز قرار است در كشور كشت شود یا اگر نیاز است وارد شود. حساب و كتاب و شیوه مدیریتی كه اشاره شد آنقدر سرانگشتی و پیش پا‌افتاده است كه نمی‌توان باور كرد در وزارت جهاد كشاورزی، یك‌مدیر با سطح دانش معمولی وجود نداشته باشد كه تا امروز تفاهم‌نامه‌ای جدی (و نه صوری) با سازمان فضایی كشور برای استفاده از تصاویر ماهواره‌ای به منظور مدیریت كلان كشاورزی كشور امضا نكرده باشد! اگر شخصا در نشست خبری سه سال پیش مرکز فضایی ماهدشت حضور نداشتم و نمی‌دیدم معاون اجرایی وقت رئیس‌جمهور اصلا خبر ندارد كه می‌توانند با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای، سطح زیر كشت محصولات كشاورزی، سطح جنگل‌ها، میزان پیشرفت بیابان و... طی سال را با دقت بسیار بالا محاسبه و آمارش را ارائه كرد، باز هم باور نمی‌كردم استفاده از دستاوردهای فناوری فضایی برای مدیران ما چیزی فراتر از نمایشی جالب و سرگرم‌كننده نیست.
شاهد این ادعا، اظهار نظر محمود حجتی، وزیر جهاد كشاورزی در جریان بازدید شامگاه سه‌شنبه 11 دی 97 از پژوهشگاه فضایی ایران است. پس از 45 سال از تشكیل مركز سنجش از راه دور ایران، وزیر جهاد كشاورزی می‌گوید: «بخش كشاورزی به داده‌های فضایی از زمین‌های زراعی و كشت محصولات مختلف نیاز دارد. چند سال پیش در سفر به یكی از كشورهای همسایه دیدیم آنها مركز كنترل ملی دارند. كارشناسان خود را برای بازدید از آن مركز اعزام كردیم و متوجه شدیم اطلاعات دقیق فعالیت‌های كشاورزان و مراحل مختلف كشت در مركز فوق ثبت می‌شود.» وی صراحتا گفت: «سال گذشته در یكی از شهرستان‌ها قرار بود 30‌هكتار پیاز كشت شود، از قبل هم به ائمه جمعه و مسؤولان امر اعلام كردیم، اما فصل برداشت دیدم 2100 هكتار پیاز كشت شده، این مساله ناشی از فقدان اطلاعات دقیق و پایش زمین‌های كشاورزی بود.» گویا باید این حقیقت تلخ را بپذیریم كه مدیریت كلان كشاورزی ما در یك قرن اخیر به نظر نمی‌رسد تحول جدی به خود دیده باشد. یك نفر لطفا بگوید این اوضاع چه زمانی قرار است تغییر كند؟