«پل پوگبا در جریان بازی منچستریونایتد با رم، کنار زمین افطار کرد»، « وسلی فوفانا، بازیکن فرانسوی لسترسیتی، هنگام مسابقه با کریستال‌پالاس افطار کرد»، « مسوت اوزیل، بازیکن تیم ملی آلمان، عید فطر را تبریک گفت»، « محمد صلاح از مردم غزه دفاع کرد» و... این اخبار سال‌هاست در رسانه‌ها می‌چرخد.
سال‌ها است عادت کرده‌ایم فوتبالیست‌های مسلمان در ایام عید فطر و ماه رمضان، مسلمان بودن خودشان را تبلیغ کنند و حالا که شبکه‌های اجتماعی راه افتاده‌اند، پست‌های مرتبط با این ایام بگذارند و حتی کریم بنزما، بازیکن رئال مادرید از حجامت و فواید آن بگوید!
سال‌ها‌ست روزه‌داری در ماه رمضان به یک عمل عادی بین بازیکنان مسلمان عرب‌زبان یا مهاجر تبدیل شده و تیم‌های بزرگ باشگاهی هم با آنها همراه می‌شوند و از این بازیکنان حمایت می‌کنند تا بتوانند تکالیف دینی خود را انجام دهند. تا اینجای کار همه‌چیز خوب است و مشکلی نیست.
مشکل وقتی خودش را نشان می‌دهد که توی اینترنت بگردیم دنبال رفتار بازیکنان ایرانی شاغل در اروپا در قبال این ایام. تقریبا هیچ! این نتیجه جست‌و‌جوی ماست. تقریبا هیچ بازیکن فوتبال ایرانی را پیدا نمی‌کنید که در اروپا خودش را مسلمان معرفی کند و رفتارش طوری باشد که بقیه بفهمند او یک فرقی با بقیه دارد. هیچ‌وقت، هیچ فوتبالیست ایرانی کنار زمین افطار نکرد و هیچ‌کدام عید فطر را تبریک نگفت و هیچ تصویری از خودش منتشر نکرد که بقیه بفهمند او مسلمان است. برعکس. انگار ایرانی‌ها همواره تلاش کرده‌اند از زیر این برچسب فرار کنند و خودشان را مقید به هیچ‌چیزی نشان ندهند و گاهی از خود اروپایی‌ها، اروپایی‌تر بشوند. اینها به آن معنا نیست که فوتبالیست‌های ایرانی بی‌اعتقاد هستند و مسلمان نیستند و... نه! این شاید از اعتماد به نفس پایین ما سرچشمه می‌گیرد که می‌ترسیم خودمان را نشان بدهیم و بیشتر تلاش می‌کنیم هم‌رنگ جماعت شویم تا این‌که خود واقعی‌مان را نشان دهیم. شاید هم دلایل دیگری دارد که اینجا، جای گفتن آن نیست.