نامزدها برنامه‌محور باشند
علی خضریان نماینده تهران
در حالی در دهه پنجم انقلاب اسلامی ایران تجربه انتخابات و مشاركت سیاسی و نظام مردم‌سالار دینی را پیش می‌بریم كه در مقطع وقوع انقلاب، زمانی بوده كه غرب در همه پیش‌بینی‌های خود سكولاریسم را آینده محتوم جهان می‌دانسته و انقلاب اسلامی با پشتوانه اجتماعی - سیاسی و برمبنای دین، در این جامعه شكل گرفته است.
پیش از انقلاب نه‌تنها نظام سكولار بر ایران هم حاكم بود، بلكه حمایت دولت‌های سكولار و نظام‌های سكولار غربی را نیز به همراه داشت، انقلاب از همان آغاز به كار با اتكا به رفراندوم عمومی و رای مردم، برای نظام‌سازی جدید مبتنی بر دین و مردمسالاری، تحت عنوان جمهوری اسلامی شكل گرفت. این اتفاق نه‌تنها بر سازمان مشروعیت‌بخش سكولار چالش ایجاد كرد، بلكه برگ برنده این اندیشه كه تحت عنوان دموكراسی بود را نیز از انحصار سكولاریسم خارج كرد.
امروز شاهدیم عناد دشمنان انقلاب اسلامی با نظام سیاسی جمهوری اسلامی، در حوزه اندیشه سیاسی كاملا واضح است، زیرا هجمه به انتخابات در ایران می‌تواند زمینه ایجاد انحصار دوباره برای نظام سكولار را در دنیا فراهم كند.
در اندیشه و نظام‌های مردم‌سالار از جمله مردمسالاری دینی، مفهوم دخالت مردم مرز نظام‌های مردم‌سالار را از غیرمردم‌سالار مشخص می‌كند. یعنی وجه مهم مفهوم دخالت مردم، توجیهی است كه هر یك از نظریه‌های مردم‌سالار و مردم‌سالار دینی برای آن می‌آورد. یعنی برخلاف بعدی كه جریان سكولار می‌خواهد آن را در انحصار خود درآورد. اتفاقا نظام‌های مردم‌سالار فقط در انحصار اندیشه یك تفكر نمی‌تواند باشد، یعنی خود این ضد مردمسالاری است. با چنین شرایطی شاهد هجمه‌ها هستیم.
معتقدم در شرایط موجود چالش مشاركت در انتخابات از دو ناحیه ایجاد می‌شود، ناحیه اول عدم كارآمدی جریان همسو با غربگرایان طی سال‌های گذشته بر مدیریت اجرایی كشور است كه زمینه كاهش انگیزه مشاركت را در جامعه فراهم می‌كند، برخلاف زمان‌هایی كه دولت قوی سر كار بوده و معمولا مشاركت بالا را داشته‌ایم.
چالش بعدی هجمه‌ای است كه این بار جریان غرب به صحنه آمده و با توجه به ناركارآمدی و كاهش انگیزه مشاركت سیاسی به‌دنبال سیاسی كردن این موضوع است و از درون این ناكارآمدی كاهش هر گونه مشاركت را به موضوعات سیاسی ربط می‌دهد.
بنابراین در چنین شرایطی می‌توان در جهت افزایش مشاركت نسبت به تجربه حضور جریان انقلاب در مسند امور و خدمتگزاری این جریان روشنگری كرد و به این ترتیب تجربه مثبت ناشی از حضور آنها را در اذهان اجتماعی بازآفرینی كرد.
همچنین برای افزایش مشاركت بهتر است نامزدهای انتخاباتی راهكارهای عملیاتی خود را برای جلب آرای مردم ارائه كنند تا مردم بدانند هر كدام از این نامزدها درصورت انتخاب شدن جدای از وعده‌های پوچ، چه اتفاق مثبتی را می‌توانند رقم بزنند. همچنین نامزدها می‌توانند به سمت معرفی تیم اداره كشور بروند، یكی از جذابیت‌هایی كه می‌تواند كمك‌كننده باشد، این است كه نامزدها نه در حد همه وزارتخانه‌ها بلكه به‌عنوان مثال می‌توانند تیم اقتصادی، فرهنگی، سیاست خارجی و... را با راهكارهای مدیریتی ارائه دهند تا فضا برای انتخاب مردم شفاف‌تر شود.
پیش از انقلاب نه‌تنها نظام سكولار بر ایران هم حاكم بود، بلكه حمایت دولت‌های سكولار و نظام‌های سكولار غربی را نیز به همراه داشت، انقلاب از همان آغاز به كار با اتكا به رفراندوم عمومی و رای مردم، برای نظام‌سازی جدید مبتنی بر دین و مردمسالاری، تحت عنوان جمهوری اسلامی شكل گرفت. این اتفاق نه‌تنها بر سازمان مشروعیت‌بخش سكولار چالش ایجاد كرد، بلكه برگ برنده این اندیشه كه تحت عنوان دموكراسی بود را نیز از انحصار سكولاریسم خارج كرد.
امروز شاهدیم عناد دشمنان انقلاب اسلامی با نظام سیاسی جمهوری اسلامی، در حوزه اندیشه سیاسی كاملا واضح است، زیرا هجمه به انتخابات در ایران می‌تواند زمینه ایجاد انحصار دوباره برای نظام سكولار را در دنیا فراهم كند.
در اندیشه و نظام‌های مردم‌سالار از جمله مردمسالاری دینی، مفهوم دخالت مردم مرز نظام‌های مردم‌سالار را از غیرمردم‌سالار مشخص می‌كند. یعنی وجه مهم مفهوم دخالت مردم، توجیهی است كه هر یك از نظریه‌های مردم‌سالار و مردم‌سالار دینی برای آن می‌آورد. یعنی برخلاف بعدی كه جریان سكولار می‌خواهد آن را در انحصار خود درآورد. اتفاقا نظام‌های مردم‌سالار فقط در انحصار اندیشه یك تفكر نمی‌تواند باشد، یعنی خود این ضد مردمسالاری است. با چنین شرایطی شاهد هجمه‌ها هستیم.
معتقدم در شرایط موجود چالش مشاركت در انتخابات از دو ناحیه ایجاد می‌شود، ناحیه اول عدم كارآمدی جریان همسو با غربگرایان طی سال‌های گذشته بر مدیریت اجرایی كشور است كه زمینه كاهش انگیزه مشاركت را در جامعه فراهم می‌كند، برخلاف زمان‌هایی كه دولت قوی سر كار بوده و معمولا مشاركت بالا را داشته‌ایم.
چالش بعدی هجمه‌ای است كه این بار جریان غرب به صحنه آمده و با توجه به ناركارآمدی و كاهش انگیزه مشاركت سیاسی به‌دنبال سیاسی كردن این موضوع است و از درون این ناكارآمدی كاهش هر گونه مشاركت را به موضوعات سیاسی ربط می‌دهد.
بنابراین در چنین شرایطی می‌توان در جهت افزایش مشاركت نسبت به تجربه حضور جریان انقلاب در مسند امور و خدمتگزاری این جریان روشنگری كرد و به این ترتیب تجربه مثبت ناشی از حضور آنها را در اذهان اجتماعی بازآفرینی كرد.
همچنین برای افزایش مشاركت بهتر است نامزدهای انتخاباتی راهكارهای عملیاتی خود را برای جلب آرای مردم ارائه كنند تا مردم بدانند هر كدام از این نامزدها درصورت انتخاب شدن جدای از وعده‌های پوچ، چه اتفاق مثبتی را می‌توانند رقم بزنند. همچنین نامزدها می‌توانند به سمت معرفی تیم اداره كشور بروند، یكی از جذابیت‌هایی كه می‌تواند كمك‌كننده باشد، این است كه نامزدها نه در حد همه وزارتخانه‌ها بلكه به‌عنوان مثال می‌توانند تیم اقتصادی، فرهنگی، سیاست خارجی و... را با راهكارهای مدیریتی ارائه دهند تا فضا برای انتخاب مردم شفاف‌تر شود.
ضمیمه نوجوانه
تیتر خبرها
