اختلال در درمان ارتودنسی با تنفس دهانی
در باور عمومی آنچه به نظر می‌آید این است كه درمان‌های ارتودنسی با تنفس فرد بی‌ارتباط است، اما نكته‌ای كه دانستن آن مهم است، این كه تنفس افراد از بینی در شكل‌دهی راه هوایی و استخوان‌های صورت به‌خصوص فك بالا نقش كلیدی دارد.
بیمارانی كه فقط از راه دهان تنفس می‌كنند، علاوه بر افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های تنفسی، دندانی و لثه‌ای دارای فك بالای تنگ و گنبدی شكل خواهند بود و این مساله موجب افزایش ارتفاع صورت و كشیده‌شدن آن می‌شود. همچنین تنفس صرفا از راه دهان موجب افزایش شیب دندان‌های بالا می‌شود. یكی از مهم‌ترین عوامل تنفس دهانی كه یك عامل ایجاد ناهنجاری محسوب می‌شود، انسداد راه هوایی فوقانی مانند بینی است. والدین باید نسبت به باز بودن نسبی راه هوایی فوقانی به خصوص بینی حساس باشند.
عواملی مثل آلرژی و بزرگ شدن مخاط بینی یا انحراف تیغه‌های میانی بینی یا بد شكلی‌های استخوانی درون بینی می‌تواند مسیر تنفس از راه بینی را به سمت تنفس از دهان تغییر دهد و از این طریق باعث ناهنجاری‌های فكی دندانی شود.
لذا متخصصان ارتودنسی نسبت به تشخیص نوع تنفس، معاینات دقیقی انجام می‌دهند و با متخصصان گوش، حلق و بینی در مورد انسداد راه هوایی مشورت می‌كنند. جالب این كه اگر متخصص ارتودنسی فك بالا را با دستگاه‌های ارتودنسی باز و وسیع و شیب دندانی را اصلاح كند و در عین حال تنفس دهانی اصلاح نشود، درمان‌های ارتودنسی به حالت قبل
باز‌خواهد گشت.
نكته مهم این كه در بعضی موارد، تنفس از دهان جنبه عادتی دارد كه بیماران می‌توانند با كمك متخصصان ارتودنسی به اصلاح عادت مبادرت كنند، بنابراین شكل استخوان‌ها و صورت به نوع تنفس مرتبط است و تنفس از دهان با بیماری‌های تنفسی و دندانی و لثه‌ای مرتبط است و بیماران باید نسبت به تغییر الگوی تنفسی از دهان به بینی تلاش‌های لازم را بكنند.
