شانزدهم دی ماه سال گذشته زمانی كه خبرگزاری رسمی چین اعلام كرد، یك نفتكش ایرانی با كشتی فله‌بر چینی برخورد كرده است، كسی تصور نمی‌كرد یك تراژدی رقم خورده است. نفتكش سانچی با 32 سرنشین كه دو نفر از آنها اهل بنگلادش بودند، 25 آذر سال 96 عسلویه را به مقصد دایسان كره‌جنوبی ترك كرده بود و حامل 111هزار تن میعانات گازی بود.
عكس‌هایی كه از كشتی منتشر می‌شد، نشان می‌داد آتش كشتی را فراگرفته و هر چه زمان می‌گذشت امید برای یافتن سرنشینان كشتی كمتر می‌شد. پیكر یكی از سرنشینان در آب پیدا شد و نیروهای امدادی چین كه خود را به عرشه كشتی رسانده بودند، دو نفر دیگر از خدمه كشتی را پیدا كردند.
فرمانده چینی تیم چهار نفره امداد و نجات كه به داخل كشتی سانچی ورود كرده بود، در مصاحبه‌ای گفت: یك تیم چهار نفره به‌‌رغم خطرات زیادی كه از جمله احتمال انفجار و انتشار گازهای سمی وجود داشت با به خطر انداختن جان خود وارد كشتی شدیم. قسمت‌های مختلف كشتی از جمله كابین اقامت كاپیتان و كابین اسكان خدمه را جست‌وجو كردیم، ولی تنها در عرشه كشتی و در قسمت قایق‌های نجات، دو جسد پیدا كردیم.
وی ادامه داد: با توجه به این‌كه درجه حرارت 89 درجه سانتیگراد بود و راهروی اضطراری كابین ایمنی در برابر دزدان دریایی هم از دود داغ و غلیظ پوشیده شده بود، تیم ما پس از بارها تلاش نتوانست وارد آن شود.
پس از یك هفته بیم و امید، نفتكش سانچی به طور كامل غرق شد و با گذشت یك سال از این حادثه پیكر 29 خدمه دیگر نفتكش پیدا نشد.