تحصیل دانشجویان ایرانی در خارج از کشور موضوعی است که به آسانی نمی توان از کنارش عبور کرد، چراکه  برای منافع ملی هم می‌تواند مضر باشد و هم مفید. مضر از این جهت که به هر حال، این موضوع باعث خروج ارز از کشور خواهد شد. ‌مفید هم از این جهت که برای بعضی از رشته‌های خاص، مصالح کشور ایجاب می‌کند دانشجویانمان در کشورهای دیگر آموزش ببینند‌.
اما درمجموع بازگشت بیشتر این دانشجویان به ایران سبب کاهش هزینه‌های خانواده ها و خروج ارز ‌ از کشور خواهد شد. از این جهت، بهترین کار آن است که شرایطی فراهم شود تا این دانشجویان به ایران بازگردند، البته با این شرط که آغوش دانشگاه‌های داخلی برای پذیرش  آنها باز ‌باشد. 
این در حالی است که گاهی شنیده می‌شود بعضی از دانشگاه‌های کشور، حتی دانشگاه‌های دولتی، مبالغ هنگفتی را تحت عناوین مختلف از دانشجویانی که به کشور بازگشته‌اند، دریافت می‌کنند. این دقیقا مخالف سیاست جذب دانشجویان ایرانی خارج از کشور به دانشگاه‌های داخلی است و اگر این موضوع صحت داشته باشد، وزارت علوم باید با دانشگاه‌های متخلف برخورد کند و کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نیز در صورت دریافت گزارش‌های موثق در این باره، به این موضوع ورود خواهد کرد. 
اما به هر حال، در بعضی از رشته‌ها نیاز است که دانشجویان ایرانی در خارج از کشور بمانند. در این زمینه اولا باید وزارت علوم بررسی دقیقی درباره این رشته‌ها و این دسته از دانشجویان داشته باشد. ثانیا این وزارتخانه باید با همکاری بانک مرکزی، برای بهبود شرایط این دانشجویان به آنها ارز با نرخ مناسب تخصیص دهد. این کار از نظر اقتصادی نیز به صرفه خواهد بود، زیرا دیگر بخشی از مردم برای دریافت ارز مورد نیاز جهت تحصیل فرزندانشان، راهی بازار آزاد نمی‌شوند و گامی کوچک برای کاهش التهاب این بازار برداشته خواهد شد.