نگاه زنانه نرگس آبیار در همه فیلم‌های او پررنگ است و او بدون این‌كه به سمت تعاریف غلط و دم دستی از فمینیسم و طرفداری از حقوق زنان برود، به‌طور انسانی و ملموس و باورپذیر و تاثیرگذار سراغ روایت قصه زنان این سرزمین رفته است.
این نگاه از همان فیلم نخستش ـ اشیا از آنچه در آینه می‌بینید، به شما نزدیك‌ترند ـ وجود داشت و نگاه همدلی برانگیز با شخصیت لیلا سرآغازی بر این روند بود. در شیار 143 هم ما با مادر رنجوری طرف هستیم كه سال‌ها چشم انتظار بازگشت فرزندش از جبهه می‌ماند. متن تاثیرگذار آبیار با بازی درست مریلا زارعی، احساس تماشاگران بسیاری را درگیر می‌كند.
در نفس هم این نگاه زنانه، در همراهی با یك دختربچه و دنیای معصومانه‌اش خود را نشان می‌دهد. این‌كه چطور بی‌رحمی دنیای بزرگ‌ترها و اثرات منفی جنگ، اجازه تبدیل شدن دختر به یك زن را نمی‌دهد. شبی كه ماه كامل شد با این‌كه فیلمی خشن و مردانه به نظر می‌رسد، اما توجه و تمركز اصلی روی شخصیت فائزه، با بازی الناز شاكردوست است؛ زنی كه عاشقانه وارد یك زندگی مشترك می‌شود، اما همه عشق و دلدادگی‌اش در مواجهه با جهانی سیاه و بی‌رحم، رنگ می‌بازد. نگاه زنانه در شبی كه ماه كامل شد، صرفا محدود به شخصیت اصلی فیلم با بازی فائزه نیست و دو زن مهم دیگر نیز در قصه آبیار وجود دارند؛ اولی مادر فائزه با بازی شبنم مقدمی كه دلواپسی و نگرانی‌اش، بدجور تعبیر می‌شود و به حقیقتی فاجعه‌بار می‌انجامد و دیگری هم غمناز با بازی فرشته صدرعرفایی كه مادرانگی آن سوی قصه را به عهده دارد؛ یك مادر تسلیم كه كاری از دستش برنمی آید جز غمخواری و دلسوزی .