قصه دلتنگی‌ها

به بهانه پخش «پس از باران» از آی فیلم انگلیسی

قصه دلتنگی‌ها



 «پس از باران» در مقام یكی از دراماتیك‌ترین آثار نمایشی تلویزیون، همچنان سریالی به‌شدت جذاب و قابل دفاع است. در نگاهی جامع‌تر، پرداخت درست و حساب‌شده به مقوله درام، این مجموعه تلویزیونی را از چارچوب‌ها و محدودیت‌های زمانی رهایی داده و یله كرده و به سطح اثری محبوب برای نسل‌های مختلف مخاطبان قاب كوچك ارتقا داده است.
سعید سلطانی پس و پیش از سریال پس از باران، آثار نمایشی دیگری را به سامان رسانده و روی آنتن برده است؛ مجموعه مذكور اما جایگاهی ویژه در كارنامه این كارگردان كاركشته و پرسابقه دارد و بسان نقطه تابناكی در رزومه هنری‌اش می‌درخشد و غنایش می‌بخشد.
درام‌های درست شكل گرفته میان كاراكترهای سریال، شخصیت‌پردازی‌های مناسب، فیلمنامه قوی و قصه‌گو پر از قصه‌ها و داستانك‌های جذاب، انتخاب درست بازیگران و هدایت متبحرانه آنها  جلوی دوربین، نگاهی ویژه به فرهنگ و آداب و رسوم فولكلوریك جغرافیایی كه قصه‌ها در آن روایت می‌شود، بهره‌گیری از موسیقی متن گوشنواز، توجه به جزئیات و ریزه‌كاری‌های ساختاری، فرم و ریتم مناسب، به پیش بردن منطقی قصه‌ها به موازات هم، انتفاع حرفه‌ای از تعلیق و ... از جمله مولفه‌هایی است كه پس از باران را به یكی از آثار شاخص و ماندگار تلویزیون در چند دهه اخیر تبدیل کرده است.
سلطانی در قالب و به بهانه روایت قصه‌هایش، نگاهی جامعه‌شناسانه و آسیب گرایانه به مقوله ارباب - رعیتی حاكم بر مناسبات زندگی مردمانی دارد كه درگیر ماجراهای مختلف می‌شوند، بدون آن‌كه مانند بسیاری از آثار اینچنینی در چنبره شعارزدگی گرفتار آید و به كلیشه و تكرار دچار شود.
شخصیت‌پردازی مناسب و هنرمندانه كاراكترها، آنها را برای مخاطب باورپذیر می‌كند و حس همذات پنداری او را حاصل می‌آورد. تمام شخصیت‌ها برای كنش‌های حتی غیراخلاقی و رذیلانه‌شان، دلایلی دارند كه دست‌كم برای خودشان مقبول و موجه است. بیننده حتی در لحظاتی  به شخصیت منفی سریال، فرخ، هم حق می‌دهد از بابت رفتارها و اعمال تبهكارانه‌اش؛ برآمده از كار روان‌شناسانه و محققانه‌ای كه برای طراحی شخصیت‌ها صورت گرفته است. فرخ به همان اندازه كه می‌تواند یك جانی خطرناك و هیستریك باشد، به كودكی می‌ماند پر از عقده‌‌های عاطفی فروخورده و سركوب‌ شده. بازی‌های خوب رحیم نوروزی و جهانگیر الماسی در قالب جوانی و پیری شخصیت فرخ، او را به یكی از  شخصیت‌های منفی ملموس و ماندگار تمام مجموعه‌های تلویزیونی تبدیل می‌كند.
ادامه در صفحه 6