قهرمانی تیم نوجوانان تكواندو پس از 18 سال؛ اتفاقی كه لمس‌كردنش حسابی به شیربچه‌های ایران چسبیده. با هركدام آنها كه حرف بزنید، می‌گویند:  «خدا را شكر. كار بزرگی بود و خدا را شكر می‌كنیم كه توانستیم پس از این همه سال دوباره قهرمان آسیا شویم.» این همان حرفی است كه محمدرضا زوار، سرمربی تیم ملی هم می‌زند و می‌گوید: «اصلا این‌كه بعد از 18 سال قهرمان شدیم لذت دیگری داشت. واقعا چسبید.»
 برای ما از افتخاری كه كسب كردید بگویید.
ابتدا خسته نباشید می‌گویم به همه كسانی كه در راه رسیدن به این موفقیت ذره‌ذره زحمت كشیدند. هر كسی كه یك چوب كبریت هم برای موفقیت ما جابه‌جا كرده باشد در این افتخار سهیم است. نكته دیگری كه باید به آن اشاره كنم و ارزش قهرمانی ما را بالا می‌برد حضور پرقدرت سایر كشورها در این دوره از رقابت‌ها بود. خیلی از قهرمان‌ها در این دوره حضور داشتند و سطح كیفی بسیار بالا بود.
از شرایط راضی بودید؟
مگر می‌شود نباشم؟ مزد زحمات و تلاش‌هایی كه كردیم را گرفتیم. تك‌تك بچه‌ها چه آنهایی كه مدال گرفتند و روی سكو رفتند و چه آنهایی كه مدال نگرفتند زحمت كشیدند. این‌طور نیست آنهایی كه مدال نگرفتند، كاری نكرده باشند. ورزش است و هزار و یك اتفاق. گاهی یك اشتباه كار را خراب می‌كند. خیلی‌ها در این رقابت‌ها مدال نگرفتند و نمی‌شود كه به همه مدال داد. ان‌شاءا... در مسابقات آینده همه اینها جبران می‌شود.
از بین بچه‌ها از عملكرد كدام تكواندوكار راضی بودید؟
واقعا از همه. این دوره همه خوب بودند، فردی خوب بودیم، تیمی خوب بودیم و... ضمن این‌كه در ده وزن مدال گرفتیم و این خودش ارزش كار را بالا می‌برد. شما ببینید نزدیك به 200 ورزشكار در این دوره از رقابت‌ها شركت كرده بودند. خب كار سخت بود اما بچه‌های ما توانستند. من یك گله هم باید بكنم از میزبان این مسابقات. اگر ما چنین میزبانی‌ای می‌كردیم همه در بوق و كرنا می‌كردند. هیچ‌چیز روی اصول نبود. فاصله سالن گرم تا شیاپ‌چانگ آن‌قدر دور بود كه بدن بچه‌ها سرد می‌شد(با خنده) اصلا عجیب بود. سالن‌های نامناسب و خیلی از مشكلات دیگر كه الان یادم نیست.
ظاهرا شما می‌خواستید درباره یك سیاسی‌كاری حرف بزنید درست است؟ چه اتفاقی افتاده بود؟
سیاسی‌كاری كه همیشه در ورزش هست و وقتی می‌بینند تیم پرقدرت ایران مدال‌ها را درو كرده، این سیاسی‌كاری‌ها بیشتر هم می‌شود. مثلا جایزه بهترین سرمربی را
كه دودستی تقدیم نماینده اردن كردند.
این جایزه حق ما بود؟
من نمی‌خواهم بگویم حق ما بود اما ما 5 طلا،4 نقره و یك برنز گرفتیم و اردن فقط یك طلا،یك نقره و یك برنز. هنوز هم نمی‌توانم درك كنم كه چرا این اتفاق افتاد.
حرفی مانده كه بخواهید بزنید؟
نه، فقط از همه می‌خواهم كه هوای این بچه‌ها را  كه نسل آینده تكواندوی ایران هستند، داشته باشند. آنها حرف‌های زیادی برای گفتن خواهند داشت.