وقتی جراحی فك سوار بر ارتودنسی می‌شود
اگر بیماران در سنین رشد و قبل از بلوغ مشكلات جدی فكی داشته باشند و به عنوان مثال فك‌ها جلو یا عقب باشد، با دستگاه‌های ارتودنسی قابل درمان هستند.
حـــــــالت دیــــگر ایــن‌كه ناهنجاری‌های فكی به شكل ضعیف یا متوسط وجود دارد و سن رشد به پایان رسیده است. در این گونه موارد، متخصص ارتودنسی یا جراحان، موقعیت و شكل استخوان‌های فك را نمی‌توانند تغییر دهند و دندان‌ها با توجه به موقعیت نسبتا ثابت فك‌ها تغییر داده می‌شوند.
حالت سوم در بیمارانی است كه سن رشد به پایان رسیده و یك یا هر دو فك بسیار جلو یا عقب رفته است یا به لحاظ عرضی تنگ یا عریض هستند. همچنین می‌تواند انواع ناقرینگی‌های فكی به آن اضافه شود.
اول ارتودنسی و سپس
جراحی فک
در این گونه موارد ابتدا متخصصان ارتودنسی، درمان مرتب شدن دندان‌ها و آمادگی موقعیتی دندان‌ها را انجام می‌دهند.
بعد از حدود شش تا ۱۲ ماه، در زمانی كه دستگاه‌های ارتودنسی در دهان هستند، بیمار جراحی فك را انجام می‌دهد. سپس متخصص ارتودنسی بعد از درمان چندماهه (بعد از جراحی فك) ارتودنسی ثابت را از دهان بیمار خارج می‌كند.
البته هر دو متخصص در مشاوره‌ای كه قبل از شروع درمان باهم می‌كنند، مزایا و معایب و خطرهای احتمالی را بررسی می‌كنند و با بیمار به توافق می‌رسند.
بنابراین درمان مشكلات شدید فكی در سنین حدود ۱۸ ماهگی به‌صورت كار تیمی متخصص ارتودنسی و متخصص جراحی فك و صورت انجام می‌شود، البته قبل یا حین این نوع درمان ممكن است متخصصان لثه، درمان ریشه، پروتز و ترمیمی هم به این تیم درمان اضافه شوند.
