حسین لاجوردی تاكید می‌كند كه پدرش علاقه فوق‌العاده زیادی به مطالعه و پرسش‌گری داشته و حتی لحظه‌ای وقت خود را هدر نمی‌داد و در این باره توضیح می‌دهد: «پدر حتی در مورد تحصیل ما هم حساسیت زیادی داشتند و به همین دلیل ما را در مدرسه علوی گذاشتند كه آن موقع از بهترین مدارس بود. همیشه توصیه می‌كردند باید اطلاعات علمی و اجتماعی خودمان را بالا ببریم. در اسناد ساواك خواندم كه ایشان حتی در زندان بعد از این‌كه شكنجه می‌شدند، وقتی به سلول‌شان برمی‌گشتند، مشغول خواندن قرآن و نهج‌البلاغه می‌شدند. بعد از انقلاب موقعی كه از سر كار برمی‌گشتند، با این‌كه وقت بسیار كمی داشتند، تفسیر قرآن یا مجموعه «الحیاه» یا كتاب‌های مربوط به كارشان را می‌خواندند و یادداشت برمی‌داشتند. همیشه سعی می‌كردند اطلاعات خود را به‌روز نگه دارند و ما هر سوالی كه داشتیم، از ایشان می‌پرسیدیم. همیشه به ما توصیه می‌كردند قرآن بخوانیم. می‌گفتند وقتی خیلی غمگین هستید یا ترسیده‌اید، قرآن بخوانید تا آرامش پیدا كنید.»
من به خواندن كتاب‌های روان‌شناسی خیلی علاقه داشتم. پدر می‌گفتند: «برای كسب معلومات خوب است آرا و عقاید آنها را مطالعه كنی، ولی در فكر و اندیشه مستقل باش و حرف‌های دیگران را نشخوار نكن!»