علیرضا سلیمی /  عضو كمیسیون آموزش مجلس
فارغ از این‌كه چه كسی برای پست وزارت آموزش و پرورش انتخاب می‌شود باید به اولویت‌های كاری وزیر بعدی اشاره كنیم. به اعتقاد من اولویت اول در وزارت آموزش و پرورش بحث منابع انسانی است. باید ببینیم فرد معرفی شده برنامه‌اش در رابطه با سند تحول چیست. اصلا برنامه‌ای دارد یا می‌خواهد شعار درمانی كند! بحث رتبه‌بندی معلمان هم از آن دست مواردی است كه حالا سال‌های سال است روی زمین مانده و فقط در این میان وعده‌هایی در این رابطه داده شده كه به آنها عمل نشده است. تولید محتوای درسی از دیگر اولویت‌های آموزش و پرورش است. موردی كه می‌توان گفت در این رابطه آموزش و پرورش به یك كما رفته است. مورد دیگر كه خیلی هم تبعیض آمیز است تعدد مدارس است. این تبعیض از مدارس اشرافی تا مدارس كپری گسترده است. فارغ از این تبعیض تعدد بالای آن هم خیلی عجیب است؛ این‌كه ما در حال حاضر 24 نوع مدرسه داریم را نمی‌توانیم در جای دیگری ببینیم. كاركرد وزارت آموزش و پرورش در برهه‌هایی از زمان در این سال‌ها به دفتر یك حزب تقلیل پیدا كرده بود. وزیر بعدی نباید اجازه بدهد وزارت آموزش و پرورش وارد بازی‌های سیاسی شود. افت كیفی تحصیلی، پیروی از الگوهای غربی و زیرساخت‌های آموزش از دیگر اولویت‌های وزارت آموزش و پرورش است. نكته دیگر در این‌باره این است كه اغلب دوستانی كه به‌عنوان وزیر در این پست خدمت می‌كردند در جلساتشان با مجلس شورای اسلامی حرف از آرمان‌های آموزشی می‌زدند در حالی كه ما در آموزش و پرورش نیازی به آرمان نداریم و برنامه می‌خواهیم.