در جست‌وجوی خوابگاه
همه مشكلات درباره خوابگاهها از كمبود تا افزایش قیمت در حالی وجود دارد كه دانشجویان با معضل دیگری هم روبهرو هستند. فرصت ثبتنام و پیدا كردن خوابگاه برای دانشجویان و خانوادههای آنها تنها دو سه روز است. برای دانشجویی كه در شهری كه آشنایی هم نسبت به آن ندارد، دو سه روز فرصت زمان مناسبی نیست. نهایت اتفاقی كه میافتد، خستگی و سردرگمی خانوادههایی است كه باروبنه را جمع كردهاند و به امید پیدا كردن یك جای خواب، راهی شهر غریب شدهاند.
در بسیاری از دانشگاهها، مشكلات و كمبود خوابگاهها به جایی رسیده است كه دانشجویان تا دو سه هفته بعد از شروع سال تحصیلی، سقف بالای سرشان نمازخانه دانشگاه میشود. منصوره حسنی، مادر یكی از ورودیهای جدید دانشگاه سمنان است. پسر حسنی، دامپزشكی نوبت روزانه قبول شده است و مشكلات خوابگاهی هم برای او وجود ندارد.
با این حال اما حسنی به ما میگوید: «برای این كه محیط شهری را بررسی كنیم، هم من و هم همسرم یك هفته مرخصی گرفتهایم.» هم حسنی و هم همسرش، هردو در بیمارستان كار میكنند و متقابلا با شرایط شغلی كه دارند، مرخصی گرفتن برای آنها سخت است؛ اینها همه در حالی است كه هر دو برای ثبتنام پسرشان در دانشگاه و بررسی شرایط خوابگاه، توانستهاند یك هفتهای را مرخصی بگیرند. اتفاقی كه البته از نظر حسنی، شانسی بوده كه هردو نصیب‌شان شده و شاید والدین شاغل دیگری فرصت این‌چنینی برایشان پیش نیاید.
مشكلات خوابگاهی دانشگاهها زیادند، مشكلاتی كه ناصر مطیعی، رئیس صندوق رفاه سازمان دانشجویی باید به آن جواب بدهد، اما رئیس صندوق رفاه، به سوالات ما مبنی بر نظارت بر عملكرد خوابگاهها و دریافت بیش از اندازه اجاره‌بها از دانشجویان، جوابی نداد. او همه چیز را به آینده سپرد و به این توجه نكرد كه مشكلات دانشجویان با خوابگاهها سالهاست دست از سرشان برنمیدارد. مشكلات تامین خوابگاهی قرار نیست تمام شود.
هر سال، مشكلات بیشتر میشود و تنها این دانشجوها هستند كه سختیها را با گوشت و پوست و استخوان‌شان درك میكنند.
برای دانشجویی كه 18 سال در شهر خودش زندگی كرده و حالا مجبور شده كه برای ادامه تحصیل به شهر دیگری برود، استرس به اندازه كفایت وجود دارد، حال، هزینههای اضافی و كمبود جای خواب، اضافه كردن مشكلاتی بر مشكلات اوست.
در بسیاری از دانشگاهها، مشكلات و كمبود خوابگاهها به جایی رسیده است كه دانشجویان تا دو سه هفته بعد از شروع سال تحصیلی، سقف بالای سرشان نمازخانه دانشگاه میشود. منصوره حسنی، مادر یكی از ورودیهای جدید دانشگاه سمنان است. پسر حسنی، دامپزشكی نوبت روزانه قبول شده است و مشكلات خوابگاهی هم برای او وجود ندارد.
با این حال اما حسنی به ما میگوید: «برای این كه محیط شهری را بررسی كنیم، هم من و هم همسرم یك هفته مرخصی گرفتهایم.» هم حسنی و هم همسرش، هردو در بیمارستان كار میكنند و متقابلا با شرایط شغلی كه دارند، مرخصی گرفتن برای آنها سخت است؛ اینها همه در حالی است كه هر دو برای ثبتنام پسرشان در دانشگاه و بررسی شرایط خوابگاه، توانستهاند یك هفتهای را مرخصی بگیرند. اتفاقی كه البته از نظر حسنی، شانسی بوده كه هردو نصیب‌شان شده و شاید والدین شاغل دیگری فرصت این‌چنینی برایشان پیش نیاید.
مشكلات خوابگاهی دانشگاهها زیادند، مشكلاتی كه ناصر مطیعی، رئیس صندوق رفاه سازمان دانشجویی باید به آن جواب بدهد، اما رئیس صندوق رفاه، به سوالات ما مبنی بر نظارت بر عملكرد خوابگاهها و دریافت بیش از اندازه اجاره‌بها از دانشجویان، جوابی نداد. او همه چیز را به آینده سپرد و به این توجه نكرد كه مشكلات دانشجویان با خوابگاهها سالهاست دست از سرشان برنمیدارد. مشكلات تامین خوابگاهی قرار نیست تمام شود.
هر سال، مشكلات بیشتر میشود و تنها این دانشجوها هستند كه سختیها را با گوشت و پوست و استخوان‌شان درك میكنند.
برای دانشجویی كه 18 سال در شهر خودش زندگی كرده و حالا مجبور شده كه برای ادامه تحصیل به شهر دیگری برود، استرس به اندازه كفایت وجود دارد، حال، هزینههای اضافی و كمبود جای خواب، اضافه كردن مشكلاتی بر مشكلات اوست.
