همه ما مسؤولیم
1
هر مهمانی، وظیفه‌ای دارد. درباره وظایف میزبان و مهمان در احادیث بارها گفته شده است و ائمه اطهار(ع) در این باره، بارها سخن گفته‌اند. مثلا امام صادق(ع) در این باره می‌فرمایند: «نابود شود كسی كه آنچه برادرش برای او مهیا كرده را كوچك شمارد و هلاك شود كسی كه آنچه را كه برادرش بر او تقدیم کرده، كم شمارد.» بنابراین حقی كه مهمان دارد، این است كه هیچ‌گاه، آنچه را كه میزبان برای او آماده می‌كند كوچك نشمرد. با او به بدی و كنایه رفتار نكند. چراكه بسیاری از میزبانان عراقی، برای این كه سفره‌ای را برای مهمانان خود مهیا كنند، سال‌ها كار كرده‌اند و در شرایط بد اقتصادی، سختی‌ها به جان خریده‌اند و آنچه كه از سر اخلاص در سر سفره می‌گذارند، تمام داشته‌هایشان است. درست است كه عراق در همسایگی كشور ما قرار دارد و هر ایرانی ممكن است حرم امام(ع) را خانه خودش بداند و بسیاری از ایرانی‌ها، ارگان‌ها و سازمان‌ها در خاك این كشور، موكب برپا می‌كنند؛ اما این دلیل نمی‌شود كه خود را میزبان بداند. زیبنده است كه حق میزبانی برای كشور عرب‌زبان باقی بماند.
2
مسلمانان و غیرمسلمانان از بیش از 60 كشور جهان، در راهپیمایی اربعین شركت می‌كنند؛ بنابراین حضور در پیاده‌روی اربعین، بهترین فرصت برای تبادل‌نظرهاست. هر‌ایرانی می‌تواند به‌عنوان یك سفیر صلح شناخته شود. در پیاده‌روی اربعین در زمینه‌های مختلف، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حتی توریسم می‌توان تبادل‌نظر كرد. هر‌رفتار و منشی كه از هر ایرانی سر‌می‌زند، به‌عنوان رفتار همه مردم ایران تصور می‌شود. هر ایرانی نماینده کشورش است، بنابراین احترام به نظرات، تفكرات، گرایش‌های سیاسی، فكری و مذهبی از واجبات حضور در پیاده‌روی اربعین است.
3
امام حسن عسكری(ع) یكی از صفات مومنان را زیارت اربعین می‌داند. ائمه اطهار(ع) برای مومنینی كه پیاده‌روی اربعین هم انجام می‌دهند، تاكید كرده‌اند كه در طول پیاده‌روی، آداب و اخلاق سیدالشهدا(ع) و سبك زندگی او را تمرین كنند. فلسفه پیاده‌روی نه‌تنها بیعت با امام(ع) كه بلكه تمرین سبك زندگی اوست. زائر واقعی كسی است كه در حال پیاده‌روی اخلاق حسینی(ع) و عمل نیك داشته باشد. با بزرگسالان و كودكان مهربان باشد و به نیازمندان كمك كند. خداوند در قرآن می‌فرماید:«با همه به خوبی سخن بگوید و اخلاق اهل بیت(ع) را در زندگی پیاده كند و مبلغ آن باشد؛ زیرا كارهای نیك، مذهب را بیشتر تبلیغ می‌كند.»
