اف.ای.تی.اف یك سری مباحث قانونی دارد و همه می‌دانیم لوایح مرتبط پس از اختلاف مجلس و شورای نگهبان در حال بررسی در مجمع تشخیص مصلحت نظام است. طبیعتا جریان‌های سیاسی باید اجازه دهند این بحث در این نهاد قانونی در فضای توام با كار كارشناسی و مبتنی بر آرامش و بدون اعمال فشار مورد ارزیابی قرار گیرد و آن چیزی كه به مصلحت كشور است از سوی مجمع تشخیص اعلام شود.
 به نظر من مقامات دولتی نیز هر دفاع و مساله‌ای در این زمینه دارند، باید در مجمع تشخیص مصلحت نظام مطرح كنند. این‌كه در مورد تصویب شدن یا نشدن این لوایح در جامعه طرح موضوع شود و احیانا بخواهند مشكلات و مسائلی را كه در كشور وجود دارد ناشی از تصویب نشدن لوایح اف.ای.تی.اف بدانند، كاری غلط است و شائبه سیاسی‌كاری از آن به ذهن متبادر می‌شود. بالاخره باید پذیرفت برخی ناكارآمدی‌ها در عرصه‌های مختلف در دولت وجود دارد و این حقیقتی است كه بسیاری آن را قبول دارند. از سویی دیگر ما می‌دانیم طرف‌های قرارداد ما اروپایی‌ها و آمریكایی‌ها هستند و حتی گروه ویژه اقدام مالی كارنامه خوبی ندارد. آنها به قول و قرارهایشان وفا نمی‌كنند و بیشتر اهداف دشمنان ایران را پیش می‌برند.
همچنین اهداف مغرضانه‌ای از سوی طرف‌های مقابل جمهوری اسلامی پیگیری می‌شود و شاید نیتشان از فشار آوردن به ایران این باشد كه بخواهند اطلاعات بیشتری از امور داخلی ما كسب كنند و زمینه‌های لازم را برای اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران فراهم كنند. بنابراین معتقدم طرح چنین موضوعاتی درباره اف.ای.تی.اف از سوی مقامات دولتی اصلا منطقی نیست و حتما بوی سیاسی كاری می‌دهد. بالاخره موسم انتخابات هم نزدیك است و برخی در پی دو قطبی كردن جامعه هستند و می‌خواهند ناكارآمدی دولت را با این بهانه‌ها پوشش دهند. توصیه من این است كه این موضوع در مجمع تشخیص كه همه تفكرات از جمله نمایندگان دولت نیز در آن حضور دارند، مورد بحث و بررسی قرار گیرد.