ایران با داشتن 2500 نوع غذای سنتی ظرفیت بالایی در جذب گردشگر دارد، اما این ظرفیت به دست فراموشی سپرده شده و به‌رغم این‌كه استان‌هایی مثل مازندران، گیلان و اردبیل، موفقیت‌هایی در جذب گردشگر غذایی داشته‌اند، اما هنوز هم فاصله با معیار‌های جهانی در این زمینه بسیار زیاد است.
برای اثبات این موضوع لازم است شما سری به هر كدام از شهرستان‌های جنوبی، غربی، شرقی یا شمالی كشور بزنید؛ رستوران‌ها و فست‌فودی‌های فراوانی را می‌بینید كه با تبلیغات بسیار زیاد محصولاتی را معرفی می‌كنند كه نه اصالت ایرانی دارند و نه لذت خوردنش همانند غذاهای محلی است؛ از پیتزاهایی با اسم‌های عجیب و غریب گرفته تا انواع و اقسام غذاهای چینی، اروپایی و آمریكایی!
احمد صبوری كارشناس صنایع غذایی و فعال در حوزه گردشگری در گفت‌وگو با جام‌جم معتقد است: مصرف فست‌فودها به دلیل نداشتن ارزش غذایی بالا و داشتن مواد نگهدارنده به صورت دائمی توصیه نمی‌شود، اما باید جایگزین‌های مناسبی هم معرفی كرد. با وجود تنوع خوراك و چاشنی‌های ایرانی تنها تعداد محدودی از غذاهای محلی در رستوران‌های كشور سرو می‌شود؛ به طوری كه گاهی گردشگران خارجی از نبود تنوع غذایی در رستوران‌های ایرانی و سرو بالای كباب گلایه دارند.
 كسادی فست‌فودها
اما محمدرضا احمدپناه، رئیس اتحادیه پیتزا‌فروشان و اغذیه شیراز در گفت‌وگو با جام‌جم با تأیید كسادی فست‌فودی‌های این شهر می‌گوید: گرانی بی‌رویه محصولات مواد غذایی و وضع بد اقتصادی سبب شده قدرت خرید مردم برای ساندویچ و فست‌فود از بین برود و در حال حاضر تعداد انگشت‌شماری از مغازه‌ها و فست‌فودی‌های شیراز فروش خوبی دارند و مابقی با عدم استقبال مردم روبه‌رو هستند. اما احمدپناه به مساله‌ای اشاره می‌كند كه می‌توان با الهام از آن به محصولات غذاهای بومی توجه بیشتری كرد. او می‌گوید: مردم شیراز از ساندویچ فلافل به دلیل ارزان بودن آن استقبال بیشتری می‌كنند.
پرکن بخور!
ما برای بررسی این موضوع به مغازه‌های فلافلی رفتیم جایی كه غالبا با یك شعار كار می‌كنند: «پر كن و بخور!» بله در مغازه‌های فلافلی یك عدد نان ساندویچی به شما داده می‌شود و به اندازه حجم آن نان می‌توانید از فلافل، كاهو، خیارشور و گوجه استفاده و میل کنید.
در كنار یكی از همین فلافلی‌ها یك نوع نان محلی از بندرعباس و جنوب فارس عرضه می‌شد؛ نان محلی به نام تمشی كه به رگاگ هم مشهور بود.
خانمی پشت تنور نشسته و در همان لحظه با استفاده از ادویه‌های محلی به خصوص مهیاوه (نوعی مایع رقیق كه از ماهی تهیه می‌شود)، پنیر محلی و تخم‌مرغ نانی درست می‌كند كه با استقبال كم‌نظیر مردم روبه‌رو شده است.
دوست ندارد خود را معرفی كند، اما به ما می‌گوید قبلا در فست‌فودی كار می‌كرده، تصمیم گرفته تا آن مكان را رها و به این شغل كه مادرش به او یاد داده رو بیاورد.
وی كه به تنهایی در این مغازه كار می‌كند می‌گوید: با توجه به استقبال بسیار زیادی كه از این نان محلی می‌شود روزانه بیش از یك میلیون تومان درآمد دارد به‌خصوص در شب‌های تعطیل. او می‌گوید: اگر بتواند چند كارگر زن را به خدمت بگیرد قطعا این مبلغ بیش از آن چیزی خواهد شد كه انتظارش را دارد. قیمت هر عدد نان رگاگ به گفته خودش 3500 تومان است مبلغی كه در برابر یك عدد پیتزای ۳۰ هزار تومانی بسیار ناچیز است. جالب است بدانید كه  رگاگ، نان سنتی استان هرمزگان است كه به وفور در خیابان‌های بندرعباس دیده می‌شود و طرفداران بسیاری دارد. نان كولوكو هم یكی دیگر از نان‌های محلی قدیمی این استان است كه از تركیب سه نان و با سس مهیاوه به دست می‌آید و زنان و كودكان دستفروش آنها را در گوشه و كنار خیابان می‌فروشند و هركدام از این‌ها به تنهایی قابلیت ارائه در توریسم غذایی را دارند.