«آسیب ویپلش» بر اثر ضربه
وقتی در خودرو نشستهاید و ناگهان خودروی دیگری از پشت به شما برخورد میكند و سر ناگهان با شدت به عقب و جلو میرود، این حركت ناگهانی و با دامنه زیاد باعث كشش شدید عضلات و رباطها و كوبیدهشدن مفاصل پشت گردن میشود كه به آن آسیب ویپلش میگویند.
اسپاسم و گرفتگی شدید عضلات گردن، احتمال آسیب به نخاع و ریشههای اعصاب گردنی در مهرههای مختلف سرگیجه، تهوع، تاری دید، در ناحیه فك، اختلال در بلع، محدودیت حركتی، گزگز، مورمور، خوابرفتگی دستها و خشكی ستون فقرات از علائم این آسیب است. به علت شلی رباطها این آسیب در خانمها شایعتر است. این آسیب ممكن است به دنبال فعالیتهای ورزشی شدید هم بروز یابد. احساس خستگی شدید و گیجی و منگی در روزهای بعد از آسیب هم در این بیماران بروز مییابد.
استفاده از داروهای ضدالتهاب و ضداسپاسم و و شلكننده عضلانی، استراحت و بستن گردن با گردن بندهای خشك در طول روز و نرم شبها هنگام خواب به منظور محدود كردن حركت گردن و جلوگیری از آسیب بیشتر اولین اقدامات درمانی به شمار میرود. 24 ساعت تا 72 ساعت استراحت مطلق میتواند عوارض بعد از این آسیب را تا حدود زیادی كاهش دهد، اما بی حركتی و استراحت بیش از این زمان باعث آتروفی و ضعف عضلات، خشكی مفاصل و كوتاهی بافتهای نرم و در نهایت محدود شدن حركات گردن میشود كه انجام بسیاری از كارهای روزمره را با مشكل مواجه میكند و زمان بهبودی را به تعویق میاندازد.
بعد از این زمان فیزیوتراپی بهترین انتخاب است چرا كه نگرانی از عود مجدد اسپاسم عضلات و باقی بودن علائم وجود دارد. فیزیوتراپیست ضمن آموزش تمرینات ایزومتریك در جلسات ابتدایی نحوه صحیح استفاده از رایانه، تبلت، تلفن همراه و رانندگی را به بیمار آموزش میدهد. بیمار در دوهفته اول نباید زمان طولانی را به فعالیتهای مذكور بپردازد و باید كم كم و به تدریج به فعالیتهای قبلی برگردد. استفاده از مدالیتیهای ضد درد و اسپاسم در فیزیوتراپی مانند ماساژ، یخ، لیزر پرتوان، اولتراسوند و تحریكات الكتریكی بهخصوص جریانهای تداخلی میتواند بهبودی بیمار را سرعت بخشد. با كم شدن التهاب و اسپاسم و محدود شدن درد و خوابرفتگی از دستها به ناحیه گردن، تمرینهای كششی آغاز میشود و استفاده از كشش گردنی با نیروی كم، انعطافپذیری عضلات گردنی را بیشتر میكند و بیمار را آماده انجام تمرینات نرمشی روزانه میكند. در هریك از این مراحل در صورت افزایش سردرد، سرگیجه، تهوع و خوابرفتگی و یخزدگی دستها مشاوره با یك متخصص بیماریهای مغز و اعصاب میتواند نگرانیهای ناشی از گیرافتادگی ریشههای اعصاب گردنی یا اعمال فشار به طناب نخاعی را كم كند و تجویز داروهای ضدتشنج عصب در این زمینه بسیار مفید خواهد بود. عكس ساده، امآرآی، نوار عصب و عضله از جمله روشهای مختلفی است كه نورولوژیستها برای بررسی بیشتر این آسیب برای بیمار تجویز میكنند. در صورت عدم وجود مشكل جدی در این روشها بیمار تحت نظر فیزیوتراپیست تا بهبودی كامل به تمرین درمانی ادامه میدهد.
اسپاسم و گرفتگی شدید عضلات گردن، احتمال آسیب به نخاع و ریشههای اعصاب گردنی در مهرههای مختلف سرگیجه، تهوع، تاری دید، در ناحیه فك، اختلال در بلع، محدودیت حركتی، گزگز، مورمور، خوابرفتگی دستها و خشكی ستون فقرات از علائم این آسیب است. به علت شلی رباطها این آسیب در خانمها شایعتر است. این آسیب ممكن است به دنبال فعالیتهای ورزشی شدید هم بروز یابد. احساس خستگی شدید و گیجی و منگی در روزهای بعد از آسیب هم در این بیماران بروز مییابد.
استفاده از داروهای ضدالتهاب و ضداسپاسم و و شلكننده عضلانی، استراحت و بستن گردن با گردن بندهای خشك در طول روز و نرم شبها هنگام خواب به منظور محدود كردن حركت گردن و جلوگیری از آسیب بیشتر اولین اقدامات درمانی به شمار میرود. 24 ساعت تا 72 ساعت استراحت مطلق میتواند عوارض بعد از این آسیب را تا حدود زیادی كاهش دهد، اما بی حركتی و استراحت بیش از این زمان باعث آتروفی و ضعف عضلات، خشكی مفاصل و كوتاهی بافتهای نرم و در نهایت محدود شدن حركات گردن میشود كه انجام بسیاری از كارهای روزمره را با مشكل مواجه میكند و زمان بهبودی را به تعویق میاندازد.
بعد از این زمان فیزیوتراپی بهترین انتخاب است چرا كه نگرانی از عود مجدد اسپاسم عضلات و باقی بودن علائم وجود دارد. فیزیوتراپیست ضمن آموزش تمرینات ایزومتریك در جلسات ابتدایی نحوه صحیح استفاده از رایانه، تبلت، تلفن همراه و رانندگی را به بیمار آموزش میدهد. بیمار در دوهفته اول نباید زمان طولانی را به فعالیتهای مذكور بپردازد و باید كم كم و به تدریج به فعالیتهای قبلی برگردد. استفاده از مدالیتیهای ضد درد و اسپاسم در فیزیوتراپی مانند ماساژ، یخ، لیزر پرتوان، اولتراسوند و تحریكات الكتریكی بهخصوص جریانهای تداخلی میتواند بهبودی بیمار را سرعت بخشد. با كم شدن التهاب و اسپاسم و محدود شدن درد و خوابرفتگی از دستها به ناحیه گردن، تمرینهای كششی آغاز میشود و استفاده از كشش گردنی با نیروی كم، انعطافپذیری عضلات گردنی را بیشتر میكند و بیمار را آماده انجام تمرینات نرمشی روزانه میكند. در هریك از این مراحل در صورت افزایش سردرد، سرگیجه، تهوع و خوابرفتگی و یخزدگی دستها مشاوره با یك متخصص بیماریهای مغز و اعصاب میتواند نگرانیهای ناشی از گیرافتادگی ریشههای اعصاب گردنی یا اعمال فشار به طناب نخاعی را كم كند و تجویز داروهای ضدتشنج عصب در این زمینه بسیار مفید خواهد بود. عكس ساده، امآرآی، نوار عصب و عضله از جمله روشهای مختلفی است كه نورولوژیستها برای بررسی بیشتر این آسیب برای بیمار تجویز میكنند. در صورت عدم وجود مشكل جدی در این روشها بیمار تحت نظر فیزیوتراپیست تا بهبودی كامل به تمرین درمانی ادامه میدهد.