از ورزش تا فرهنگ و هنر دور یک میز
شکل‌گیری بخش صبحگاهی انتهای الوند اتفاقی است که تهیه‌کننده آن قبل‌تر هم نوید آن را داده بود، اما چه شد که الوندی‌ها سکان برنامه صبح شبکه دو را هم به دست گرفتند؟ این سوالی است که امیرحسین آذر درباره‌اش می‌گوید: شبکه دو مدتی بود برنامه صبحگاهی نداشت و این نیاز در شبکه احساس می‌شد؛ اتفاقی که به پیشنهاد مدیران شبکه قرار شد توسط انتهای الوند به آن پرداخته شود. برنامه‌های صبحگاهی در همه دنیا به این گونه است که درصد زیادی از آن باید جنبه خبری داشته، یعنی به رویدادهای روز یا 24 ساعت گذشته بپردازد. انتهای الوند هم از این مقوله مستثنا نیست و البته الگوی خاصی در این زمینه دارد که میز برنامه است؛ میزی که در هر بخش مجریان دور آن می‌نشینند و هر کدام از یک زاویه به موضوع ویژه خودشان می‌پردازند.
به گفته او، حوزه کلی برنامه اجتماعی است و در این فضا به بخش‌های مختلفی از پزشکی، ورزشی، فرهنگی گرفته تا محیط‌زیست و گردشگری توجه شده‌است. مدیریت این بخش‌ها هم موضوعی بود که آذر درباره‌اش می‌گوید: برنامه صبحگاهی به دلیل ساعتی که دارد از جمله مشکل‌ترین برنامه‌هاست اما ما این دشواری را با تقسیم مسؤولیت‌های مختلف بین اعضای گروه تا حدی حل کرده‌ایم. اما بالاخره وقتی قرار است 7ونیم صبح روی آنتن باشی باید ساعت 5 صبح از خواب بیدار شوید. به هر ترتیب روندی که در چنین برنامه‌هایی وجود دارد بسیار مشکل است.
حضور نجمه جودکی در هر دو برنامه در انتهای الوند هم اتفاقی است که امکان دارد آن را به تکرار نزدیک کند؛ انتخابی که آذر در پاسخ به دلیل این ماجرا بیان می‌کند: به هر حال، نجمه‌جودکی تجربه اجراهای مختلفی داشته و از سوی دیگر هویت در انتهای الوند هم یکسان است و دکور آن هم در صبح و شب یکی است. به همین دلیل تصمیم گرفتیم این وحدت رویه را با همفکری‌ای که با شبکه داشتیم، حفظ کنیم و به‌نظرم تا الان هم موفق بوده.به گفته آذر، این برنامه قرار است تا یک‌سال روی آنتن برود؛ مجموعه‌ای که از آبان 98 شروع شده و در حال حاضر به میانه این راه رسیده است. او می‌گوید: در این مسیر همیشه سعی کرده‌ایم پوست بیندازیم و برنامه را بهتر کنیم.
دیده شدن به هر قیمتی هم بحث دیگری بود که آذر در آخر با اشاره به آن می‌گوید: ما از ابتدا به دنبال دیده شدن به هر شکلی نبودیم، چرا که در فضای عمومی جامعه، مخاطبان ما بیش از هر چیزی به نشاط و امید در کنار آگاهی و آرامش نیاز دارند و ماهم در تمام مراحل برنامه الوند این اهداف را دنبال کرده‌ایم.



آموزش + جذابیت
مسعود مرعشی‌، کارگردان در  انتهای الوند سابقه فعالیت در نشریات را هم دارد. او درباره به كار گرفتن این تجربه در برنامه‌سازی بیان می‌كند: من در مطبوعات غیر از طنز هم كار كرده‌ام. از سال 95 در برنامه‌های تلویزیون هم مشغول بودم، برای مثال به عنوان سرپرست نویسندگان ماه عسل و عصر جدید هم فعالیت داشتم و دارم. «شوخی كردم» را هم با آقای مدیری كار كردم. تمام این تجربیات در پیشبرد یك برنامه تلویزیونی به كار می‌آید. او همچنین درباره از پیش نوشتن متن برنامه عنوان می‌گوید: با توجه به این‌كه در دوره‌های مختلف بین 80 تا 100 دقیقه برنامه داشتیم،‌ نمی‌توانستیم هر روز برای این مقدار زمانی متن داشته باشیم. سعی می‌كنیم پرسش‌ها را آماده كنیم و سرخط‌ها را دربیاوریم‌، اما میزانی هم به‌عهده خلاقیت مجری است.




سخت، اما شدنی
نجمه جودكی، مجری اصلی برنامه صبحگاهی و شبانگاهی در انتهای الوند درباره سختی‌های اجرای این برنامه به جام‌جم می‌گوید: از آنجا كه عوامل سازنده، دكور و... یكی بود، من هم پذیرفتم در كنار اجرای شبانگاهی، برنامه صبحگاهی هم اجرا كنم. به همین دلیل فكر نكردم دو برنامه مجزاست و كاملا درهم تنیده شده‌است. البته باید بر این موضوع تاكید كنم موضوعات برنامه صبحگاهی با شبانگاهی كاملا متفاوت است و مردم این تنوع موضوعی را دوست دارند.
وی درباره این‌كه تا چه میزان در برنامه بداهه دارد، توضیح می‌دهد: من همیشه در اجرای برنامه‌هایم بداهه دارم، البته این‌طور نیست كه سر بزنگاه بداهه بگویم، بلكه از قبل به آن فكر می‌كنم و فقط متكی به متن نیستم. به نظرم بداهه‌گویی هم باید نظم خاص خودش را داشته باشد وگرنه به بیراهه می‌رود. به همین دلیل از قبل در ذهنم به آن فكر می‌كنم و دكوپاژی برای موضوعات ترسیم می‌كنم تا امضای خودم را داشته باشد.
او اضافه کرد: از سوی دیگر برنامه سردبیر دارد و او كمك زیادی به بخش محتوای برنامه می‌كند. گرچه اجرای دو برنامه صبحگاهی و شبانگاهی همزمان سخت است، اما با تلاش شدنی است.
جودکی در پاسخ به این‌که برای جلوگیری از تکرار در این دو برنامه چه می‌کند، بیان کرد: آن‌قدر موضوعات مختلف است كه به تكرار نمی‌افتیم. همان‌طور كه تاكید كرده‌ام سردبیر برنامه هم نمی‌گذارد این اتفاق پیش بیاید. همچنین ریتم اجرای من در برنامه صبحگاهی با شبانگاهی متفاوت است. صبح‌ها به واسطه فضای برنامه بیشتر در صحبت‌هایم لحن شوخ دارم و شب‌ها سعی می‌كنم اجرایم رسمی‌تر باشد. گرچه هر بخش از برنامه صبحگاهی هم مجری - كارشناس خودش را دارد، اما تلاش می‌كنم همه بخش‌ها را به‌درستی پیوند بزنم. این‌که در این برنامه‌ها سؤالات از قبل طراحی شده یا نه هم موضوع دیگری بود که او درباره‌اش گفت: بستگی به مسیر گفت‌وگو دارد. ضمن این‌كه من از قبل مطالعه درباره موضوع برنامه دارم تا بتوانم مباحث گفت‌و‌گو را درست و سنجیده هدایت كنم.



با کتک بیدار می‌شوم
مجید یحیایی، یکی دیگر از مجریان صبحگاهی در انتهای الوند که از گزارشگران قدیمی رادیوست و تازه پایش به تلویزیون باز شده، درباره این تجربه می‌گوید: در ابتدا استرس این که آیا به عنوان مجری تلویزیونی که مخاطب هم آن را قبول کند، پذیرفته می‌شوی یانه وجود داشت؛ چرا که این اولین تجربه اجرای زنده من در تلویزیون بود. با همه اینها با جلوتر رفتن کار این نگرانی‌ها هم برطرف شد. در این مسیر همچنین اجرای سه‌تایی ما در ابتدای برنامه هم بی تاثیر نبود و از آن برای هدایت گفت‌و‌گوها تجربه کسب کردم.
او با اشاره به یکی از سختی‌های برنامه صبحگاهی توضیح می‌دهد: این روزها با کتک خودم را بیدار می‌کنم که به موقع به استودیو برسم. این چالشی است که با گذشت چندماه از آن هنوز به آن عادت نکرده‌ام و سخت‌تر هم شده‌است.
رادیو یا تلویزیون؟ این هم سوال آخری بود که یحیایی درباره‌اش می‌گوید: من همچنان در رادیو اجرا دارم. در مورد تلویزیون هم این نکته مهمی است که خیلی از برنامه‌ها به دنبال مجری چهره هستند. دادن این فرصت به من و بقیه اعضای جوان اتفاق خوبی است که در انتهای الوند رخ داده و جا دارد بابت آن از مدیران شبکه دو تشکر کنم . با این حال از آنجا که خیلی اوقات تهیه‌کنندگان کمتر حاضر به اعتمادهای این چنینی می‌شوند
یا لازم است رابطه‌ای برای ادامه کار وجود داشته باشد، نمی‌دانم چه چیزی در انتظار من خواهد بود.




یک تجربه پرچالش
حامد معالی مهربانی از مجریانی است که در انتهای الوند حضور دارد، او درباره این برنامه وتجربه حضورش در آن می‌گوید: به نظرم ریتم تند و با نشاط برنامه، به همراه جهت‌گیری محتوایی آن  از مهم‌ترین ویژگی‌های این برنامه است. این اتفاق برای من سخت نبود ولی تجربه‌ خیلی سازنده‌ای بود. با این‌که پیش از این بارها تجربه حضور در پشت صحنه برنامه‌های زنده به عنوان سردبیر یا نویسنده را داشتم و اولین بار نبود که با فضای استودیو و آنتن زنده روبه‌رو بشوم، اما این اجرا، قطعا چالش جدید و متفاوتی بود.او که بیشتر به خواندن اخبار حوزه‌های فرهنگی و ورزشی می‌پردازد
در این باره اشاره می‌کند: ما قصد نداریم مثل اخبار باشیم و حتی سعی می‌کنیم از لفظ خبر هم استفاده نکنیم و به آن «رویدادهای فرهنگی و ورزشی» می‌گوییم. بخشی که ظاهرا از محبوب‌ترین بخش‌های برنامه است که مخاطبان در فضاهای مختلف به آن واکنش نشان داده‌اند.
مهربانی در آخر در پاسخ به این که چرا گاهی وارد گفت وگوهایی می‌شوند که تخصصی در آن ندارند هم توضیح می‌دهد: ممکن است هر کدام از ما سه نفر، در حوزه‌هایی تخصص ویژه داشته باشیم، ولی اینجا در مقام مجری، جایگاه کارشناسی نداریم. به همین دلیل سعی می‌کنیم روایتگران درستی از این موضوعات باشیم و از مهمانان یا کارشناسان، پرسش‌های درست و دقیقی داشته‌باشیم. در این برنامه‌ها، بیش از تخصص در موضوعات، نگاه و راهبرد روزنامه‌نگارانه اهمیت دارد که سعی می‌کنیم به اصول آن مقید و پایبند باشیم.