در چهارفصل اخیر این سومین باری است که پرسپولیس در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا بازی می‌کند. می‌گویند تیم‌های انگشت‌شماری در آسیا به این افتخار دست‌یافته‌اند اما من می‌خواهم بگویم، این بار کار بازیکنان پرسپولیس به‌مراتب بزرگ‌تر و استثنایی‌تر از همیشه است. می‌گویید چرا؟ می‌گویم به سکوهای خالی ورزشگاه‌های قطر و به شرایط خاصی که کرونا برای تیم‌ها ایجاد کرده، نگاه کنید. به بازی بدون حضور تماشاگران پرشور و دور از خانه نگاه کنید.  شاید بگویید این شرایط برای همه تیم‌ها یکسان است اما نه. کدام‌یک از تیم‌های عربی به‌اندازه پرسپولیس تماشاگر دارد؟ همین النصر در ورزشگاهی بازی‌های خانگی‌اش را انجام می‌دهد که فقط 20 هزار تماشاگر دارد. آن‌وقت در نخستین بازی این فصل النصر در لیگ قهرمانان آسیا فقط 10 هزار نفر آمدند تا بازی حساس النصر و السد را در ورزشگاه فیصل بن حمد تماشا کنند. آیا بازی‌های خانگی پرسپولیس مقابل تیم‌های بزرگ آسیا هم با 10 هزار تماشاگر برگزار می‌شود؟
اینجاست که باید به کار خارق‌العاده بازیکنان پرسپولیس ایمان آورد. آنها باوجود مشکلات فراوان به‌عنوان تنها تیمی که تا اینجای رقابت‌ها به دلیل تصمیم عجیب AFC حتی یک بازی خانگی هم نداشته، دارند با تمام وجود و ایثارگرانه برای شادی دل مردم تلاش می‌کنند. آنچه این تیم پرسپولیس را از پرسپولیس‌های قبلی متمایز می‌کند، این است که بازیکنان آن به شکل واحد در خدمت تیم هستند و همین موضوع نوید روزهای خوش بعدی را به هواداران می‌دهد. مطمئنم این تیم و  این نفرات همچنان می‌توانند برای ملت شادی‌آفرین باشند.  برخلاف نگاه هوادارانه، معتقدم امشب پرسپولیس، پرسپولیس نیست. آنها تیم‌ملی ایران هستند که لباس خود را با قرمزی پرچم مقدس کشورمان رنگ کرده‌اند. این تیم  امشب نماینده ده‌ها میلیون ایرانی  است که کمترین حقشان شاد بودن و لذت بردن از هیجان فوتبال است؛ به‌خصوص وقتی حریف، تیمی از عربستان باشد که هم به لحاظ فرهنگی با ما فاصله‌ دارد و هم ازنظر سیاسی، سعی دارد به تبعیت از کشورهای غربی، نگاهی خصمانه به این سرزمین داشته باشد. البته که ورزش برد و باخت دارد، اما شکی نیست که پرسپولیس با دعای خیر مردم و انرژی‌های مثبتی که ‌همچون هاله‌ای پررنگ در پیرامون‌ این تیم موج می‌زند، با تمام وجودش برای بردن مبارزه خواهد کرد.