ساعت از 9 صبح گذشته و اورژانس بیمارستان رازی اهواز تقریبا خلوت است و بیماران کرونایی تنها دو تخت را اشغال کرده‌اند. بخش آی‌سی‌یوی 5 این بیمارستان اما شلو‌غ‌تر است و براساس اطلاعات درج‌شده روی تابلوی آماری نصب‌شده روی دیوار، هشت بیمار کرونایی در این بخش بستری شده‌اند. در این بخش جز یکی دو نفر از بیماران که از موهای سفید و چهره پیرشان می‌توان حدس زد بالای 40 سال سن دارند، سایر بیماران جوانان سی و چند ساله و برخی میانسالانی هستند که
زیر 50 سال هستند. پزشک و تعدادی از پرستاران بخش بالای سر یکی از بیماران سالمند ایستاده‌اند و وضعیتش او را ارزیابی می‌کنند. یکی از پرستارها با دقت ضربان‌ قلب بیمار را بررسی می‌کند و یکی دیگر قند خونش را.
هیچ فوق‌العاده‌ای ندادند
خستگی از سر و روی بیشتر پرستاران این بخش می‌بارد. وقتی کارشان با  آن بیمار سالمند تمام می‌شود، از آنها درباره وضعیت حقوق و مزایا سوال می‌کنیم. سر حرف که باز می‌شود، یکی از آنها زبان به درددل می‌گشاید و می‌گوید تا حالا هیچ کارانه‌ و اضافه‌کاری به آنها پرداخت نشده است و تنها یک بار به پرستاران خوزستانی حق کرونا داده‌اند. این مدافع سلامت ادامه می‌دهد: قرار بود یک فوق‌العاده ویژه کرونا پرداخت شود، اما تا الان خبری از آن نیست. این در حالی است که رسیدگی به بیماران کرونایی به روحیه بالایی نیاز دارد و ما باید بتوانیم به کارمان ادامه دهیم. پس در این شرایط پرستاران باید  حمایت مالی شوند تا حداقل از دغدغه‌هایشان کاسته شود. از آی‌سی‌یوی 5 خارج می‌شویم و به سمت بخش داخلی می‎رویم. آنچه در این بخش به وضوح دیده می‌شود، این است که تقریبا تمام تخت‌ها پر از بیمار شده و هیچ اتاقی پیدا نمی‌شود که در آن بیماری بستری نشده باشد. شهرزاد ایهاوندی، منشی این بخش درباره وضعیت بیمارستان رازی در ایام همه‌گیری کرونا توضیح می‌دهد: پیش از شیوع کرونا این بخش متعلق به بیماران دیابتی بود، اما از وقتی که این بیمارستان به مرجع کرونا تبدیل شده است، برخی بیماران دیابتی را مرخص و برخی دیگر را به بیمارستان‌های دیگر انتقال داده‌اند تا شرایط برای پذیرش و بستری بیماران مبتلا به کووید-19 مهیا شود. ظرف سه روز از شیوع بیماری کرونا در کشور هم بیماران برای بستری به بخش سرازیر شدند و حالا پس از گذشت هشت ماه دیگر برای او و همکارانش در بیمارستان نفسی نمانده است.
کادر درمان، درگیر با حساسیت پوستی
کادر درمان این بیمارستان مانند بسیاری از دیگر بیمارستان‌های مرجع کرونا به طور مداوم ناچار به پوشیدن گان‌های محافظتی هستند و همین مساله باعث شده بسیاری از آنها به حساسیت‌های پوستی مبتلا شوند. موضوعی که ایهاوندی درباره آن می‌گوید: من و بیشتر همکارانم به دلیل پوشیدن لباس‌های محافظتی درگیر حساسیت‌های شدید پوستی شده‌ایم، اما
با وجود این همچنان درحال خدمت به بیماران هستیم. همچنین بسیاری از پرستاران این بیمارستان حتی بیش از یک بار به کرونا مبتلا شده‌اند، ولی شکر خدا هیچ یک از همکاران‌مان را بر اثر ابتلا به این بیماری از دست نداده‌ایم. منشی بخش داخلی بیمارستان رازی همچنین درباره وضعیت این روزهای بخش توضیح می‌دهد: اکنون تمام بخش‌های بیمارستان فعال هستند و در بخش ما نیز همه تخت‌ها پر شده است. در روزهای اخیر آمار بستری در بخش داخلی از 13 نفر به 22 نفر رسیده است، این در حالی است که ظرفیت بخش ما فقط 20 نفر است. بازه سنی بستری‌شدگان نیز تغییر پیدا کرده است، تا جایی که حتی یک بیمار متولد 57 در بیمارستان ما بدون هیچ بیماری زمینه‌ای فوت شد.
آن‌طور که او می‌گوید، پرداختی‌های کادر درمان این بیمارستان مانند روزهای پیش از شیوع کروناست و هیچ تغییری نکرده و فقط یک بار از سوی استانداری خوزستان به یک‌سوم از پرسنل بیمارستان رازی پاداش داده شد و البته یک بار دیگر نیز مبلغی را به عنوان حق کرونا به تمام پرستاران پرداخت کردند. حرف‌های‌مان با ایهاوندی که به اینجا می‌رسد، از او درباره وضع زندگی خود و خانواده‌اش سوال می‌کنیم. بعد هم می‌فهمیم که او از جمله مدافعان سلامت است که حتی اعضای خانواده‌اش را نیز در این ایام از دست داده، اما فوت عزیزان نیز مانع ادامه کارش نشده است. منشی بخش داخلی بیمارستان رازی تعریف می‌کند که از زمان شیوع کرونا همواره اضطراب بالایی بر فضای خانواده‌اش حاکم بوده است و در همان روزهای اول شیوع کرونا نیز پدرش درگیر بیماری می‌شود، اما او به دلیل ارتباط مستقیم با بیماران کرونایی نتوانست به دیدار پدرش برود.
لب‌های خشک کرونایی
بخش آی‌سی‌یوی4 بیمارستان رازی نیز از جمله بخش‌هایی است که این روزها به محل بستری بیماران بدحال کرونایی تبدیل شده است؛ بخشی که به نظر می‌رسد حتی از سایر آی‌سی‌یوهای این بیمارستان هم شلوغ‌تر باشد. زنی جوان با اشاره دست از پرستار «آب» می‌خواهد. لب‌هایش از شدت خشکی و تشنگی زخم شده‌اند و ظاهرا نمی‌تواند بدون دستگاه اکسیژن نفس بکشد.
یکی از پرستارها با یخ و سینی به ایستگاه پرستاری می‌رود. می‌گوید نمونه‌های گازهای خونی وریدی باید در محلی خنثی قرار بگیرند و ما هم آنها را در یخ قرار می‌دهیم. همه پرستاران اینجا حسابی سرشان شلوغ است و با این حال، بیشتر آنها از وضع حقوق و مزایای خود گلایه دارند. یکی از آنها تعریف می‌کند که ظاهرا طبق یک مصوبه، قرار بر این بوده که حقوق و مزایای پرسنلی که به ویروس کرونا مبتلا می‌شوند، در دوره بیماری کاهش پیدا نکند، اما به گفته این پرستار این اتفاق نیفتاده و
در جریان ابتلای کادر درمان به کرونا، حمایت کافی از آنها انجام نمی‌شود. بخش عفونی بیمارستان رازی هم مانند دیگر بخش‌های این بیمارستان شلوغ است و کمتر تختی خالی از بیمار مانده. یکی از پزشکان بخش به همراه تعدادی از پرستاران درحال بررسی وضعیت بیماران هستند که ناگهان یکی از پرستاران با صدای بلند در راهرو از همکارانش می‌خواهد برای تزریق واکسن مراجعه کنند. بعد از کمی پرس‌وجو متوجه می‌شویم ظاهرا بیمارستان رازی از جمله اولین بیمارستان‌هایی است که واکسن آنفلوآنزا را به صورت رایگان در اختیار کادر درمان و پرسنل بیمارستان قرار داده است.
در حیاط بیمارستان اما برخلاف بخش‌های آن چندان خبری از شلوغی نیست. در گوشه‌ای از حیاط، عوامل تاسیسات مشغول بررسی کپسول‌های اکسیژن هستند. در همان حین، مسؤول خدمات بیمارستان از راه می‌رسد. او در ابتدا از گفت‌وگو با ما خودداری می‌کند، اما کمی که زمان می‌گذرد، با لحنی صمیمی‌ شروع به صحبت می‌کند. می‌گوید روز گذشته در جریان چک‌کردن کپسول‌های اکسیژن،  یکی از آنها می‌ترکد و دست یکی از نیروهای تاسیسات آسیب می‌بیند. او همچنین تعریف می‌کند که در هفته‌های گذشته یکی از نیروها دو بار دچار سوختگی شد، اما همچنان درحال خدمت‌رسانی به بیماران است.
کادر درمانی، اداری و خدماتی بیمارستان رازی با تمام توان درحال خدمات‌رسانی به بیماران هستند و آنچه بیشتر از همه در این بیمارستان به چشم می‌آید افزایش تعداد بیماران بستری شده و کاهش میانگین سنی بیماران حاد است؛ مساله‌ای که خود به‌تنهایی به صدا درآمدن زنگ خطر شیوع کرونا در موج سوم محسوب می‌شود و می‌تواند کادر درمان این بیمارستان را بیش از پیش تحت فشار قرار دهد.


استرس روی استرس
انتهای راهروی بخش داخلی، بخش آی‌سی‌یوی 2 قرار دارد که زمانی به آی‌سی‌یوی مسمومیت مشهور بوده است، اما این روزها به یک آی‌سی‌یوی فعال دیگر برای بستری بیماران کرونایی تبدیل شده است. کیانا کاویانی، پرستار بخش آی‌سی‌یوی 2 درباره وضع این بخش در ایام شیوع کرونا توضیح می‌دهد: این بخش هفت تخت فعال دارد که از زمان شیوع کرونا تا امروز همیشه تمام آنها پر بوده است. کار کردن در چنین شرایطی به‌خصوص از نظر روحی دشوار است. به این خاطر که گاهی ممکن است بیمار برای چندین روز هوشیار باشد و با ما صحبت کند، اما ناگهان سطح هوشیاری‌اش افت می‌کند و زیر دستگاه‌های تنفسی قرار می‌گیرد.
کاویانی نیز مثل سایر همکارانش معتقد است در شرایط امروز پرستاران که دشواری‌ها روحی و جسمی از یک سو و احتمال ابتلا به کرونا از سوی دیگر آنها را تحت فشار قرار داده است، قطعا حمایت مالی از این قشر می‌تواند کمک شایانی به حل بخشی از مشکلات آنها کند. این پرستار همچنین از شیوه پرداخت حقوق کارکنان مختلف این بیمارستان گلایه می‌کند و می‌گوید: وقتی می‌بینیم ساعت‌ کاری ما زیاد است، اما مبلغ کمی را دریافت می‌کنیم و در عین حال، شخصی با شغلی به مراتب با استرس و فشار کمتر، بیشتر از ما دریافت می‌کند، بسیار ناراحت می‌شویم. اکنون تنها قشری که در مبارزه سراسری کشور با ویروس کرونا، به طور مستقیم با بیماران کرونایی ارتباط دارد، کادر درمان است و باید به این قشر توجه بیشتری شود. اما به نظر می‌رسد طولانی ‌شدن همه‌گیری کرونا باعث شده مشکلات کادر درمان هم به یک موضوع عادی تبدیل شود و از سوی دیگر، آن‌قدر برخی پرداختی‌های مضاعف کادر درمان را در بوق و کرنا کردند که ذهن برخی هموطنان نسبت به ما منفی شد.