قبل از هرچیز تبریک می‌گویم این پیروزی دلچسب را و می‌گویم این نتیجه برای نماینده شایسته فوتبال ایران، فراتر از یک پیروزی بود. در وا‌قع تیمی که مظلوم واقع شد با اتحاد و همبستگی بالا، مقابل یک شرایط سخت ایستاد؛ شرایطی که از چند ساعت قبل از بازی با خبر ناگهانی محرومیت عیسی آل‌کثیر آغاز شد و تا لحظه پنالتی پنجم قرمزها با انواع و اقسام حوادث تلخ، مثل اعلام پنالتی برای تیم حریف، سوت‌هایی که کمتر با ما مهربان بودند و البته 10‌نفره شدن، ادامه داشت. بحث من درست بودن یا نبود پنالتی النصر یا اخراج احسان پهلوان نیست. معتقدم با وجود این شرایط که به پرسپولیس تحمیل شد، این برد هزاران بار بیشتر به دل مردم ایران چسبید و البته پاسخ کوبنده‌ای بود به کنفدراسیون فوتبال آسیا که اینچنین ناعادلانه، یک بازیکن آینده‌دار ایرانی را از حضور در بازی نیمه‌نهایی محروم کردند. به نظر من محرومیت عیسی آل‌کثیر یک تصمیم کاملا سیاسی  و ظالمانه بود که می‌توانست روی نتیجه تاثیر‌گذار باشد. شک نکنید اگر اتحاد و همدلی بازیکنان پرسپولیس نبود، بار روانی خبری که سه ساعت قبل از شروع بازی به اردوی قرمزها رسید، می‌توانست همچون آمار روی سر این تیم خراب شود. البته در به‌وجود آمدن  این شرایط مدیریت نابسامان فوتبال ما هم بی‌تقصیر نیست. این‌که کنفدراسیون فوتبال آسیا به خودش اجازه بدهد با هر تصمیم ناعادلانه‌ای سر فوتبال ایران را ببرد، بخشی از آن به ضعف دیپلماتیک خودمان در عرصه ورزش برمی‌گردد و شرایط این روزهای فدراسیون فوتبال که هیچ صاحبی ندارد.
در هر حال خوشحالیم که بعد از سپری کردن یک عصر تلخ در پی خبر محرومیت 6 ماهه آل‌کثیر، یک شامگاه دلپذیر را پس از نمایش فداکارانه بازیکنان پرسپولیس تجربه کردیم. حالا هم به خاطر مبارزه جانانه پرسپولیسی‌ها علیه ناعدالتی خوشحالیم و هم به خاطر صعود یک نماینده از فوتبال ایران به فینال لیگ قهرمانان آسیا. این پیروزی آنقدر دلچسب بود که من شاهد بودم حتی بسیاری از هواداران استقلال هم دلشان با پرسپولیسی‌ها بود. به هر حال صعود پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا را باید تبریک گفت به همه مردم ایران و امیدوار ماند تا شاید  این بار طلسم قهرمان شدن در آسیا، برای نمیاندگان فوتبال ایران خاتمه یابد و تیم پرسپولیس بتواند جامی را که دو سال پیش با حسرت از کنارش عبور کرد، این بار با افتخار بالای سر ببرد.