شركت شما را لازم ندارد؛ شما شركت را لازم دارید
اولین نكته برای افزایش درآمد، ایجاد یك ذهنیت سالم كاری است. بسیاری از مردم تصور می‌كنند كه این سازمان و اداره و شركتی كه برایشان كار می‌كنند است كه به آنها نیاز دارد؛ نه برعكس. خب، عجیب نیست كه پیشرفت چندانی هم نمی‌كنند. فرض كنید شما مدیر و كارفرمای جایی بوده و با چنین كارمندان و كارگرانی روبه‌رو هستید. آیا آنها را دوست خواهید داشت؟ آیا گره از كار شما خواهند گشود؟ هرگز. شما دوست دارید كارمندان و نیروهایی مثبت،‌ خودجوش، پركار و پرتلاش داشته باشید كه مدام در این فكرند كه چطور می‌توانند به شما و شركتی كه برایش كار می‌كنند، سود برسانند. مهم‌ترین آموزه اخلاقی این است طوری برخورد كنید كه دوست دارید با شما هم همان‌طور برخورد كنند. پس چرا شما هم طوری در محل كارتان برخورد نمی‌كنید كه دوست دارید وقتی كارفرما یا مدیر بودید، با شما برخورد كنند؟ این ذهنیت را باید اصلاح كنید و چنین بیندیشید: شركت و سازمان من، بدون من می‌تواند به كارش ادامه بدهد؛ این من هستم كه هویت شغلی و درآمد و امنیت اقتصادی و ... را از شركت و سازمانم می‌گیرم. پس باید سنگ‌تمام بگذارم.

شما معمار شغل خود هستید نه دیگران
نكته بعدی باز هم در اصلاح ذهنیت شماست. دكتر محمود سریع‌القلم، پژوهشگر نام‌آشنای توسعه،‌ معتقد است وقتی كه افكار اصلاح شوند، كارها نیز اصلاح خواهند شد. اگر شما در كار و بارتان مشكلی دارید، لابد در افكارتان مشكلی دارید. بسیاری از مردم معتقدند كه دوست دارند زیاد كار كنند، اما در فضای كاری شركت یا سازمان، همه دنبال فرار كردن از مسؤولیت و كار و تلاش هستند. اندرو گرو، مدیرعامل و مغز متفكر سابق اینتل، روزگاری گفته بود كه دو تغییر مهم در بازار اشتغال روی داده؛ تغییر اول این‌كه دیگر از این به بعد، هر كسی معمار شغل خود خواهد بود. یعنی نباید از شركت انتظار داشته باشد به جای او پیشرفت كند و به فكر پیشرفت او باشد و باید خودش پیشرفت كرده و هر چیزی را كه در این راه لازم است، فرا بگیرد. یادتان باشد: شما معمار شغل و اشتغال و حرفه خودتان هستید و مهم نیست دیگران وقت‌گذرانی می‌كنند یا ساعت چای خوردن و گپ زدن و ناهار خوردن‌شان به خنده و شوخی و صرف زمان‌های زیادی از اوقات ارزشمند كاری روزانه می‌گذرد، اما شما قصد دارید امنیت اقتصادی برای خانواده‌تان ایجاد كنید. یادتان باشد فردا اگر به مشكلی خوردید، هیچ‌كدام از این همكاران پولی در اختیار شما نخواهند گذاشت.

امروز برای سازمان و شركت‌تان چه كرده‌اید؟
تغییر دومی كه اندرو گرو به آن اشاره می‌كند، ماجرای ارزش‌افزوده است. او اشاره می‌كند كه روزگاری، شما با یك كار مهمی كه برای شركت و سازمان‌تان انجام می‌دادید، می‌توانستید تا ماه‌ها و حتی سال‌ها حاشیه امن داشته باشید و روزگار بگذرانید، اما امروزه شما هر روز باید برای شركت و سازمانی كه برایش كار می‌كنید، ارزش‌افزوده ایجاد كنید. سؤال جدید در محیط كاری به روایت اندرو گرو، مغز متفكر بنیانگذار اینتل، چنین است: اخیرا چه كار مهمی انجام داده‌اید؟ باز هم اشاره می‌كنیم كه كاری به همكاران و محیط اطراف خودتان نداشته باشید؛ شما می‌خواهید پیشرفت كنید و درآمدتان زیادتر بشود. كسی هم به جای شما پیشرفت نخواهد كرد؛ پس حواستان به خودتان متمركز باشد.

قانون 1-90-90 را جدی بگیرید
مورد بعدی، پیدا كردن كاری است كه به‌شدت به آن علاقه‌مندید. در این صورت نیازی به هیچ برنامه بلندمدتی نخواهید داشت و خودبه‌خود پیشرفت خواهید كرد؛ چرا‌كه به واسطه علاقه، این مسیر را پیش خواهید رفت و همچون اسفنجی، هرچه كه لازم باشد، كسب خواهید كرد. این را ما نمی‌گوییم؛ مارك زاكربرگ بنیانگذار یكی از بزرگ‌ترین شبكه‌های اجتماعی دنیا می‌گوید. شاید بپرسید از كجا بدانیم به چه چیزی علاقه داریم؟ ببینید انرژی طبیعی شما به سمت كدام كار و حوزه می‌رود. ببینید كه یادگیری شما در كدام حوزه و كار به صورت طبیعی و خود به خود و خودجوش اتفاق می‌افتد. البته شاید ابتدای امر ناچار باشید برای معیشت خانواده، درگیر كاری باشید كه صرفا درآمدش برایتان مهم باشد. اما از قانون 1-90-90 استفاده كنید. یعنی چه؟ یعنی یكی از كارهایی را كه دوست دارید یا برنامه‌هایی را كه انرژی طبیعی‌تان به سمت آن می‌رود، انتخاب كنید. سپس به مدت 90 روز، روزانه 90 دقیقه در ابتدای صبح یا پس از پایان كارتان به آن بپردازید و ببینید چه اتفاقی می‌افتد. فرصت ندارید؟ پس این قانون را تبدیل به 1-45-45 یا 1-60-60 كنید. یعنی 60 روز، روزانه 60 دقیقه زمان بگذارید. راهكار بعدی تمركز روی سرگرمی‌هایی است كه دارید. بخشی از پردرآمدها كسانی هستند كه روی سرگرمی‌های خودشان تمركز كرده‌اند و حالا دارند از طریق آنها، پول خوبی درمی‌آورند.

 برای درآمد بیشتر، خواب بیشتر را فراموش كنید
نكته مهم‌تر بعدی در درآمدزایی بیشتر، آن است كه هیچ گاه از نبودن زمان سخن نگویید. البته كاملا متوجه هستیم كه زمان در دوره‌ای كه فشارهای اقتصادی فراوان است، به‌شدت كم خواهد بود. اما همان‌طور كه در مقاله‌های پیشین گفتیم، اگر زمانی را برای بهبود وضعیت كاری و درآمدی‌تان خالی نكنید، وضعتان نه‌تنها بهتر نمی‌شود، كه بدتر هم خواهد شد؛ یعنی كه هیچ استراحتگاهی ندارید؛ یا انجام می‌دهید و از مواهبش بهره‌مند می‌شوید؛ یا انجام نمی‌دهید و ضررهایش نصیب‌تان می‌شود! متأسفیم كه عرض كنیم درآمدزایی بیشتر، نسبتی با خواب بیشتر ندارد. معروف است كه می‌گویند انسان به هفت یا هشت ساعت خواب كامل نیاز دارد. البته شما اگر چرت‌های كوتاه میان‌روز هم داشته باشید، واقعا نیازی به این میزان خواب نیست. ضمن این‌كه می‌توانید این میزان خواب را كمتر و كمتر كنید؛ بدون این‌كه آسیبی به شما برسد. البته منظورمان این نیست كه این میزان را به دو سه ساعت برسانید؛ اما می‌توانید آن را به پنج - شش ساعت برسانید؛ بدون این‌كه هیچ مشكلی پیش بیاید. از زمان‌های مرده رفت‌وآمد و ترافیك و بین روز هم كاملا استفاده كنید. یا بخشی از كارهایتان را در این زمان‌ها انجام بدهید یا مهارت‌هایی یاد بگیرید كه برای انجام سریع‌تر كارهایتان بهتر است. شما كه نوزاد نیستید برای رشدتان به این‌همه خواب نیاز داشته باشید!

 بیشتر و بیشتر كار كنید
یكی از بزرگ‌ترین اصول درآمدزایی بیشتر، این است كه بیشتر كار كنید. به قول تریسی، نیم تا یك ساعت زودتر به محل كارتان بروید، نیم تا یك ساعت دیرتر از محل كارتان خارج شوید؛ تمام روز را هم با تمركز كار كنید و حتی یك دقیقه را هم از دست ندهید. او اشاره می‌كند اگر تنها زمان‌های صرف شده برای ناهار و چای را در نظر بگیرید و ضرب در روزهای كاری سال كنید، به عدد وحشتناكی می‌رسید كه اگر صرف كار و مهارتی دیگر می‌شد، امروز وضع‌تان خیلی خیلی بهتر می‌بود. یعنی ناهار نخوریم و استراحت نداشته باشیم؟ مسأله اینجاست كه ناهار را در زمان مشخص شده بخورید و از وقت تلف‌كردن خودداری كنید. چای را هم مابین كارتان بنوشید. ضمن این‌كه وقت‌های استراحت و تمدد، بخش مهمی از كار هستند و شامل بحث ما نمی‌شوند. اما وقتی شما كار چندانی نمی‌كنید، چطور این همه هم باید وقت فراغت و استراحت داشته باشید؟

از مدیرتان مسؤولیت بیشتری بخواهید
راه‌حل بعدی، درخواست مسؤولیت بیشتر داشتن از كارفرما و مدیر است. در ابتدا سعی كنید مسؤولیت‌های خودتان را سریع و دقیق و به موقع و با تلاش بیشتر انجام بدهید. سپس سعی كنید مسؤولیت بیشتری بخواهید. از جواب نه نترسید. برایان تریسی با همین روش توانست بعد از بارها پاسخ رد شنیدن از رئیس‌اش، از او پروژه‌های كوچك بگیرد. هر بار هم این پروژه‌ها را با شدت و دقت و سرعت كم‌نظیری انجام می‌داد. تا این‌كه پروژه بزرگ از راه رسید و او هم خودی نشان داد. سرانجام به بزرگ‌ترین اتاق شركت منتقل شده و ده‌ها نیرو را مدیریت می‌كرد و بالاترین درآمد را هم می‌گرفت. نگویید نشدنی است و قدردانی نمی‌شود؛ یادتان باشد هرمدیر خوبی، روزگاری كارمند خوبی بوده و كارمندان دیگر قصد ندارند پیشرفت كنند؛ اما شما چرا.