کلمه اتواسکلروزیس مشتق از کلمه اتو به معنای گوش و اسکلروزیس به معنای سخت‌شدن بافت استخوانی است. ما انسان‌ها در گوش‌میانی و پشت پرده‌گوش سه استخوانچه ظریف به نام استخوان چکشی، سندانی(شبیه سندان آهنگران) و رکابی(شبیه رکاب زین‌اسب) داریم که در انتقال و تقویت انرژی صوتی به داخل حلزون گوش دخیلند.
اگر به هر دلیلی این سه استخوان که به هم و به پرده وصل هستند تحرک خود را از دست بدهند و نتوانند با انرژی صوتی بلرزند دچار نوعی کاهش شنوایی می‌شویم. در بیماری اتواسکلروزیس به‌صورت غیرطبیعی استخوان‌سازی در گوش رخ می‌دهد. استخوان جدیدی که جایگزین استخوان قدیمی می‌شود ساختاری ناهنجار دارد و درنهایت بسیار سفت می‌شود.
اگر این استخوان‌سازی نابه‌جا به استخوانچه ظریف رکابی یا فراتر از آن برسد کم‌شنوایی و در مراحل پیشرفته حتی ناشنوایی رخ می‌دهد. علاوه بر کم‌شنوایی، وزوزگوش هم ممکن است بروز کند. این بیماری بیشتر در خانم‌های ۲۰تا۴۰ساله دیده می‌شود و می‌تواند دوطرفه باشد. به‌علاوه در نژاد سفید شایع‌تر و ارتباط آن با عفونت سرخک در کودکی مطرح است. جنبه ژنتیکی و وراثتی هم دارد و تغییرات هورمونی زمان حاملگی می‌تواند روند بیماری و کاهش شنوایی را تشدید کند.
از نظر درمانی دو گزینه برای اتواسکلروزیس قابل انتخاب است که بسته به تصمیم بیمار و شرایط بدنی وی انتخاب می‌شود. هم می‌توان از سمعک استفاده کرد و هم در مواردی که کم‌شنوایی به 30درصد یا بیشتر برسد می‌توان جراحی را پیشنهاد کرد. در انواع دوطرفه معمولا گوش با شنوایی بدتر ابتدا عمل می‌شود. افراد جوان تمایل بیشتری به عمل جراحی دارند. در این عمل استخوانچه رکابی برداشته‌شده و پروتز مصنوعی جایش گذاشته می‌شود. جراحی با کمک میکروسکوپ یا اندوسکوپ انجام می‌شود و از ظریف‌ترین جراحی‌های بدن انسان است و حتما باید پزشک آموزش‌دیده‌ای که مدام این عمل را انجام می‌دهد آن را جراحی کند.