سیر نزولی ازدواج در جامعه ما سال‌هاست وجود دارد و انکارشدنی نیست اما این که چرا چنین اتفاقی رخ داده کمتر با شیوه‌ای درست تحلیل شده است. موضوع این است که سبک زندگی‌ها تغییر کرده، هم سبک زندگی جوان‌ها و هم شیوه زیست خانواده‌ها. دیگر خانواده امروز ایرانی مثل گذشته اصراری به متاهل شدن فرزندان ندارد و چه بسا به دلیل تنگناهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، خود نیز مستقیم یا غیرمستقیم مشوق تجرد است. 
از سوی دیگر، نوع تربیت کودکان و نوجوانان که بر تامین حداکثری خواسته‌های آنها در فرهنگی فرزندسالار متمرکز است، این حس را در جوان‌ها به وجود می‌آورد که از پس خودشان برنمی‌آیند چه رسد از پس امور زن و فرزند پس از ازدواج. در واقع فرآیند انتقال حس مسئولیت‌پذیری و تعهد، در کنار اعتماد به نفس در بخش بزرگی از جامعه ایرانی دچار اختلال شده و اغلب جوان‌ها ترجیح می‌دهند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند و یکه و تنها و با کمترین دلمشغولی و دغدغه به زندگی ادامه دهند. به دیگر سخن، نسل جدید خانواده‌های ایرانی که همواره کوشیده نیازهای فرزندان را برآورده کند در انتقال فرهنگ تلاش، متعهد بودن و روی پای خویش ایستادن به نسل بعدی توفیق چندانی نداشته؛ حال آن که سبک زندگی ایرانی- اسلامی بر اصل قناعت، تلاش، راضی بودن بر داشته‌های خویش و توکل به خداوند استوار است؛ چهار موضوعی که اگر در خانواده عمیقا به فرزندان تعلیم داده شود بی‌میلی نسبت به ازدواج یا ترس از متاهل شدن نیز رنگ می‌بازد.