شوک‌شیرین سهمیه مستقیم پاریس

گفت‌وگو با «نسرین شاهی» نایب قهرمان پاراتیراندازی جهان

شوک‌شیرین سهمیه مستقیم پاریس

وقتی از پاراتیراندازی در آسیا، جهان و پارالمپیک سخن به میان می‌آید، بدون شک نام ساره جوانمردی از ایران می‌درخشد. از برنز لندن٢٠١٢ تا دو طلای ریو٢٠١۶ و سومین طلای پارالمپیک در توکیو. حالا این افتخارات را گوشه ذهن‌تان نگه‌ دارید تا برویم کره‌جنوبی. به همین یکی، دو ماه قبل. جام‌جهانی پاراتیراندازی العین؛ جایی که ایران نام جدید دیگری را به دنیا معرفی کرد. دختری که پیش از این، او را نمی‌شناختیم. مقتدرانه در اولین فینال رسمی زندگی ورزشی خود، قهرمان شد و به این ترتیب، در جام‌جهانی چانگان سکوهای اول و دوم زیر پای دختران ایران قرار گرفت. اما ماجرا تمام نشد و همین چند روز پیش، دوباره خبرهای خوبی شنیدیم، از نسرین شاهی؛ نامی که دیگر باید به خاطر بسپاریم. ملی‌پوش ٢٩ ساله مشهدی این‌بار، علاوه بر کسب مدال نقره در مسابقات قهرمانی جهان العینِ امارات، سهمیه مستقیم پاریس٢٠٢۴ را برای ایران به دست آورد. در گفت‌وگوی «جام‌جم» روایت مختصری از تلخ و شیرین‌های غیرمنتظره در زندگی و ورزش نسرین شاهی را می‌خوانید.

 پیش‌بینی مدال و سهمیه را در مسابقات قهرمانی جهان می‌کردی؟ 
چون العین، دومین تجربه برون‌مرزی من بود پیش‌بینی مدال داشتم اما سهمیه را اصلا. یعنی به‌قدری درگیر اجرای تکنیک و عملکردم شدم که یادم نبود در رقابت‌های قهرمانی جهان، سهمیه پاریس هم توزیع می‌شود. وقتی از فینال بیرون آمدیم و مربی‌ام گفت سهمیه گرفتیم، انگار به من جدیدترین خبر دنیا را دادند. شوک شیرینی بود.

 کره‌جنوبی هم، شروع خوبی برای تو بود؛ اولین حضور، اولین مدال، اولین طلا... روی سکوی قهرمانی، کنار ساره جوانمردی، چه حسی داشتی؟ 
خب اگر نگویم خیلی خوشحال بودم، دروغ گفته‌ام. چون به قول شما، اولین مسابقه رسمی‌ام بود و من خیلی انتظار مدال نداشتم. طلای کره هم شوک شیرینی بود اما این‌که من کنار قهرمانی مثل ساره جوانمردی تیر می‌زدم، جدا از افتخارش، اثرات خوبی داشت. به هر حال، جایگاه او در تیراندازی ایران و جهان محفوظ است. ورزش بالا و پایین زیاد دارد. حسی که من به او دارم احترام و دوستی ا‌ست.

از این اتفاقات غیرمنتظره‌ شیرین اخیر، برگردیم به گذشته. چطور با ورزش افراد دارای معلولیت آشنا شدی؟ 
من سال ١٣٩١ در یک تصادف، دچار آسیب نخاعی شدم و بعد از آن حادثه، برای اولین‌بار در زندگی، با واژه معلولیت آشنا شدم. حدود دو سال طول کشید تا توانستم دوباره خودم را پیدا کنم و شرایط جدید را بپذیرم. کم‌کم به زندگی عادی برگشتم. مدتی بعد، به ورزش روی آوردم و بعد هم با پاراتیراندازی آشنا شدم و تمریناتم را شروع کردم. در مسابقات و رکوردگیری‌ها شرکت کردم. به تیم ملی دعوت شدم و باقی قضایا تا امروز که با هم حرف می‌زنیم. 

از زمان حادثه تا بعد از آن، چه افراد یا عواملی در این مسیر، در تصمیمات و انتخاب‌های تو اثرگذار بودند؟ 
لطف خدا و کمک امام رضا (ع) که همیشه شامل حالم است. بعد از حادثه در حرم امام رضا(ع) با خانمی آشنا شدم که بعدها دوست شدیم. خیلی کمک‌های تأثیرگذاری به من کرد. از طریق او از توانمندی‌ها و نحوه زندگی سایر افراد دارای معلولیت آگاه شدم و قبول کردم زندگی جدیدی پیش روی من است. خانواده‌ هم همیشه حمایتم کردند و در ورزش هم مربیان خوبی داشته‌ام. از مربی استانم تا سرمربی تیم‌ملی، آقای امیری. آقای امیری هم در تیراندازی و هم مسائل روانی خیلی کمکم می‌کنند. خدا را شکر می‌کنم و از همه سپاسگزارم.

از اهداف و آرزوهای دختری بگو که سهمیه مستقیم پارالمپیک پاریس را در دست دارد.؟
خب طبیعی‌ست که یکی از مهم‌ترین اهدافم رسیدن به سکوی پارالمپیک است. اما بزرگ‌ترین آرزوی من زندگی شاد است، برای همه و خودم. امیدوارم در هر مسیری که هستیم، با لذت از آن عبور کنیم.

آرزو قنبری - گروه ورزش