ایران که در مرحله مقدماتی نتوانسته بود سهمیه حضور مستقیم‌ جام‌جهانی1998 را کسب کند، در دیدار پلی‌آف نخست به ژاپن باخت و سپس در آخرین شانس برای صعود به جام‌جهانی فرانسه و در پلی‌آف دوم به مصاف تیم استرالیا رفت. بازی رفت یکم آذر در ورزشگاه آزادی با تساوی یک بر یک به پایان رسید اما در ملبورن تاریخ فوتبال به گونه دیگری نوشته شد. در آن روز 98هزار تماشاگر پرتوقع به ورزشگاه رفته بودند؛ رژه قهرمانان ملی، ورود چتربازان و سر و صدای کَر‌کننده، فضای ورزشگاه را به صورت عجیبی، وحشتناک و کشنده کرده بود. قفل دروازه ایران در دقیقه32 شکسته شد و هری کیول، مهاجم جوان آن روزهای استرالیا، توانست دروازه ایران را باز کند و استرالیا را یک بر صفر پیش بیندازد. در نیمه دوم دروازه تیم‌ملی زودتر از تصور باز شد و آئورلیو ویدمار سه دقیقه پس از شروع نیمه دوم، گل دوم استرالیا را به ثمر رساند تا همه چیز به نفع استرالیا باشد. اما به یکباره و در زمان و جایی که هیچ کسی فکرش را نمی‌کرد، ورق برگشت و کریم باقری که در بازی رفت غایب بود، گل اول ایران را در دقیقه 76 به ثمر رساند. سه دقیقه بیشتر از این گل نگذشته بود که این بار خداداد عزیزی، غزال تیزپای آسیا با پاس دایی در موقعیت تک به تک با دروازه‌بان استرالیا گل دوم را به ثمر رساند تا ایران راهی جام‌جهانی فرانسه شود.