در فیلم‌های کارتونی و انیمیشن‌ها شخصیت‌ها به دو دسته خوب و بد تقسیم می‌شوند. باید توجه داشت که بعضی از شخصیت‌های کارتونی با آن‌که به نظر مثبت هستند مفاهیم منفی را آموزش می‌دهند و گاهی هم برعکس شخصیت منفی رفتار مثبت را آموزش می‌دهد. به همین دلیل انتخاب شخصیت‌های مناسب برای نمایش دادن به کودکان بسیار اهمیت دارد. 
اصولا در انیمیشن‌ها شخصیت مثبت کارتون کسی است که رفتارهای مثبت دارد و شخصیت منفی نیز با رفتار و افکاری مخرب در تقابل با شخصیت مثبت داستان قرار می‌گیرد. وقتی کودکی یک فیلم کاتونی را تماشا می‌کند باید حواس‌مان به این باشد که تحت تاثیر شخصیت منفی قرار نگیرد و رفتارهای مثبت شخصیت‌ها را یاد بگیرد. در واقع باید این موضوع به کودک آموزش داده شود که رفتارهای بد برای این است که از آن پند بگیریم نه این‌که آنها را تقلید کنیم. 
اگر کودک خودش را به جای شخصیت مثبت قصه بگذارد و مانند او فکر کند، می‌تواند رفتار خوب و بد را از هم تشخیص دهد. در واقع اگر کودک در جایگاه مثبت قرار بگیرد می‌تواند به‌راحتی متوجه اشتباهات شخصیت منفی قصه شود.
باید به این نکته توجه داشت که کودک، شخصیت داستان‌ها و قصه را زندگی می‌کند و آنها را به دنیای کودکانه‌اش می‌آورد. اگر این نقش‌پذیری کودک کنترل شده و با نظارت والدین باشد، در شکل‌گیری شخصیت مثبت در کودکان و افزایش مهارت زندگی در آنها موثر است. قدرت درک بالا، افزایش خلاقیت، قدرت افزایش مهارت‌آموزی از نکاتی است که با پذیرش نقش شخصیت‌ها در کودک رشد پیدا می‌کند. 
در واقع کارتون‌ها و شخصیت‌های آنها جزو باورپذیر زندگی کودکان ما هستند باید شرایطی برای کودک مهیا شود تا او رفتارهای درست را یاد بگیرد و رفتارهای بد را بشناسد و از آنها دوری کند.