اصلا چغندر و برگ آن چه خاصیتی دارد؟  از دیدگاه طب سنتی، چغندر درجاتی از گرمی و خنکی دارد و بهترین آن، نوع شیرین و بدون ریشه است. چغندر سفید در مقایسه با قرمز، اثر دارویی بیشتری دارد و در منابع طب سنتی آمده است که چغندر پخته و شیرین با تقویت سیستم ایمنی، بدن را در مقابل میکروب‌ها تقویت می‌کند و مصرف آن برای تمام افرادی که به نوع شدید آنفلوآنزا مبتلا ‌می‌شوند بسیار مفید است. مصرف به اندازه چغندر شیرین و کاملا پخته شده میل جنسی را تقویت و می‌تواند به پاکسازی اعضای بدن و بهبود عملکرد آنها منجر شود. البته زیاده‌روی در مصرف چغندر ممکن است باعث تولید سودا و اصطلاحا غلظت خون (تیرگی خون) شود. کسانی که معده ضعیف دارند باید از خوردن چغندر خام یا نیم‌پز اجتناب کنند چون باعث نفخ و گاهی یبوست می‌شود. 
افرادی که از شوره سر رنج می‌برند، می‌توانند سر را با آب چغندر شست‌وشو دهند. البته باید در ابتدا روی قسمت کوچکی از سر امتحان شود. همچنین چغندر برای رفع التهابات کلیه و سوزش مقعد هم قابل مصرف است. چکاندن آب چغندر در بینی برای خارج کردن مواد زائد سینوس‌ها و ترشحات سر و مغز مفید است که می‌تواند با همین مکانیسم منجر به رفع سرخی چشم، سردرد و لرزش‌های سر و بدن شود. 
اما باید بدانید که برگ چغندر از خود چغندر خواص درمانی و تقویت‌کنندگی بیشتری دارد و برای درمان بیماری‌های ریوی مفید است. برگ چغندر سبب ایجاد خواب آرامی می‌شود و آرامش‌بخشی این گیاه برای مغز و اعصاب مفید است. 
ماساژ دست و پا در آب برگ پخته شده و نیم‌گرم چغندر برای رفع ترک‌خوردگی پوست به‌خصوص در فصول یا اقلیم‌های سرد و خشک بسیار مفید است. 
اما برای تلخ شدن چغندر دو علت اصلی مطرح شده است که یا گیاه ‌آب کمی خورده و دچار تنش آبی شده یا گیاه دیر برداشت شده و از زمان برداشت آن گذشته است. در هر دو حالت غلظت مواد موجود در چغندر افزایش یافته و همین امر سبب تلخ شدن بافت چغندر می‌شود. البته لازم است بدانید این موضوع از نظر بهداشت مواد غذایی مشکلی ندارد و هر چند چغندر مشتری‌پسندی خود را از دست می‌دهد اما اگر خورده شود، عارضه‌ای برای مصرف‌کننده ایجاد نمی‌کند و حتی به‌دلیل افزایش غلظت مواد درون آن، خیلی هم مفید است و مانند دارو عمل می‌کند.