ماسکت را زمین ننداز
یکی از بهترین راهحلهای هر مشکلی که هزینه روی دست طبیعت و جامعه میگذارد این است که بیاییم چند برابر آن هزینه را صرف کنیم و سمینار راه بیندازیم و پول بدهیم به گروههای مختلف که برایمان تولید محتوا کنند و بنر چاپ کنیم و فیلم بسازیم و درنهایت هم برسیم به همان نقطه که بودیم و فقط در سمینارهای مختلف نسبت به این اتفاق ابراز تأسف کنیم.
یکی از معضلاتی که دنیا همیشه با آن دستوپنجه نرم میکند و هرچند وقت یکبار سمیناری در گوشهای از جهان درباره آن برگزار میشود یا کتابی نوشته یا فیلمی ساخته میشود، معضل پلاستیکهای رهاشده در طبیعت است. برای این معضل هم مثل دیگر معضلها یک روز در تقویم اختصاص دادهاند. اصلا انگار رویه کار همین است که به معضلاتی که حل ناشدنی به نظر میرسند یک روز در تقویم اختصاص دهند که دستکم سالی یک روز یادشان بیاید این معضل هم گریبانگیر جهانشان است.
یکی از روزهای دیگری که در تقویم ثبتشده، سیزدهم فروردین است که بهنام روز طبیعت نامگذاری شده است. حالا بگذریم از اینکه این روزها صدها سال پیش از آنکه در تقویم روز طبیعت نامیده شود توسط مردم جشن گرفته میشد و کسی به فکرش هم نمیرسید اینکه در روزی که بهنام طبیعت است به دامان طبیعت بروی چه قدر کلاس دارد!
حالا در همین روزی که بهنام طبیعت است عکاس خبرگزاری ایسنا هم مثل دیگر مردمی که به دامان طبیعت زده، رفته در دامان طبیعت اما برخلاف دیگر عکاسانی که از مردم شاد و خندان در دل طبیعت در این روز عکس میگیرند، از خود طبیعت عکس گرفته. آنهم نه طبیعتی که آن را در نمای لانگ شات ببینی و از سبزی و زیباییاش لذت ببری بلکه لنز دوربینش را زوم کرده و از نمای نزدیکتری به طبیعت نگاه کرده است.
این نمای نزدیک دیگر به زیبایی آن نمای لانگ شاتی که فقط سبزی دشت و آبی آسمان را نشان میدهد، نیست. شاید یک شاعر اگر بنشیند پای این تصاویر و بخواهد وصفش کند فوری ربط دهد به تفاوت ظاهر و باطن که در بین آدمیزاد هم شایع است یا اگر یک روانشناس ببیند فوری به همین چند عکس استناد کرده و بگوید پس نباید اینقدر از نزدیک دوستان و کسانی را که با آنها در رابطهاید، بکاوید! اما خودمان را که نمیخواهیم با این الفاظ شاعرانه و روانشناسانه گول بزنیم. ماجرا این است که معضل رها کردن پلاستیک و زباله در طبیعت جدی است و حالا مدتی است که بعد از شیوع ویروس کرونا، معضل رها کردن ماسک نیز به آنها اضافهشده است.