آیا وبلاگ‌نویسی در عصر شبكه‌های اجتماعی مرده است؟ در یك كلمه: خیر! اما این روزها یك وبلاگ برای جذب مخاطب نه‌تنها خوب كه باید عالی باشد.
وبلاگ حرفه‌ای‌ترین ابزار رسانه‌ای جهت تولید و انتشار محتوا برای برندسازی شخصی است. و فعالیت در شبكه‌های اجتماعی مهم‌ترین ابزار صاحبان وبلاگ‌های موفق در جهت گسترش دامنه مخاطبان است.
 به‌واسطه الگوریتم‌های سئو و رقابت‌های تجاری غول‌های فناوری اطلاعات، كلید واژه‌ها و پست‌هایی كه در وبلاگ‌ها قرار می‌گیرند در موتورهای جست‌وجو بیشتر از محتوای اشتراك‌گذاری شده در شبكه‌های اجتماعی قابلیت ارجاع دهی پیدا می‌كنند.
وبلاگ‌ها در عین این‌كه می‌توانند منبع مهمی برای دانش افزایی باشند آزادترین قالب رسانه‌ای هستند. و رعایت شرط ارائه محتوای با كیفیت در كنار نبود محدودیت و كلیشه‌های موجود در رسانه رسمی تضمین‌كننده تاثیر‌گذاری آنها در طول زمان است. البته شكی نیست كه یك وبلاگ‌نویس حرفه‌ای از ابزارها و تكنیك‌هایی از قبیل ویدئوبلاگ، میكروبلاگینگ و... برای پشتیبانی از محتوای نوشتاری خود استفاده می‌كند.
بلاگینگ پس از دو دهه بیش از هر زمانی به بلوغ خود رسیده و به یك كسب و كار درآمدزا در صنعت رسانه برای صاحبان آن نیز بدل شده است. افراد زیادی در حوزه‌های مختلف از گردشگری، مد، آشپزی و ... تا تولید محتوا در حوزه‌های دین، فلسفه، ادبیات و سیاست در جهان به بیان روزانه ایده‌ها می‌پردازند و مخاطبان فراوانی را نیز جذب خود كرده‌اند.
هر چند در سال‌های ابتدایی ظهور وبلاگ، زبان فارسی جزو زبان‌های اصلی وبلاگ‌نویسی در جهان به شمار می‌رفت، اما با گسترش استفاده از شبكه‌های اجتماعی روند وبلاگ‌نویسی در ایران رشد معكوس داشته است، در حالی كه این روند در كشورهای توسعه یافته با یك تعادل منطقی در تناسب با شبكه‌های اجتماعی رشد كرده است.
در حوزه وبلاگ نویسی به زبان‌های دیگر تقریبا وبلاگ شاخص ایرانی وجود ندارد. و به ندرت نمونه‌های انگشت‌شماری از برخی ایرانیان مهاجر دیده می‌شود. یكی از این وبلاگ‌ها متعلق به هدی كاتبی، دختر ایرانی الاصل متولد آمریكاست كه به دلیل فعالیت در حوزه مد و لباس و بیان نظرات انتقادی در حوزه سیاست و مقابله با اسلام هراسی در وبلاگش با عنوان joojooazad.com مورد توجه قرار گرفته است.
با توجه به حجم بالای ایران هراسی، وبلاگ‌ها می‌توانند حقایقی را برای مخاطبان آشكار كنند كه صرف هزینه‌های فراوان در رسانه‌های رسمی قادر به جریان سازی و بیان آنها نیست. در سال‌های اخیر به‌دلیل افت وبلاگ‌نویسی به زبان فارسی، در یك سیاستگذاری غلط، توجه و توان نهادهای دست‌اندركار در دیپلماسی مجازی نیز صرف فعالیت در شبكه‌های اجتماعی شده كه فارغ از این‌كه در همان هم چقدر موفق بوده‌اند، یك خطای راهبردی صورت گرفته است. لذا در یك بازنگری، برنامه‌ریزی برای رشد و تقویت وبلاگ نویسی به زبان‌های دیگر باید در دستور كار سیاستگذاران قرار گیرد. نباید این نكته مهم را از نظر دور داشت كه دولت و نهادهای حاكمیتی تنها وظیفه بسترسازی دارند. وبلاگ‌نویسی یك امر درونی مبتنی بر خلاقیت‌های فردی است. هر گونه اقدام دستوری در این فضا باعث افت مخاطب، هزینه‌های فراوان و تاثیر معكوس می‌شود.
دانشجویان، دانش‌آموزان و طلاب علوم دینی بهترین اقشاری هستند كه می‌توانند به این حوزه ورود كرده و با شناخت ادراكات مخاطبین خود محتواهای فرهنگی، هنری، سیاسی، دینی و ایدئولوژیك را به زبان‌های مختلف به‌خصوص انگلیسی و عربی تولید كنند. این موضوع ضمن این‌كه به رشد و تقویت یادگیری زبان در افراد كمك می‌كند، باعث شبكه‌سازی و ارتباط‌گیری در حوزه‌های تخصصی و علاقه‌مندی‌های شخصی و حرفه‌ای نیز می‌شود. دانشجویان و طلاب غیرایرانی مقیم ایران و نسل مهاجران ایرانی خارج از كشور نیز از ظرفیت‌هایی هستند كه بایستی برای آنها برنامه ریزی جدی داشت.