متأسفانه نوعی گروه‌گرایی در برخی طرح‌های نمایشی حاكم شده كه نتیجه‌اش می‌شود فعالیت عده‌ای خاص و ایجاد فضای كسب و كار پررونق برای آنها و در مقابل بیكاری شمارفراوانی از بازیگران.
همین كه در سال‌های اخیر می‌بینیم در طرح‌های مختلف حامیان مالی به‌عنوان بازیگر معرفی می‌شوند و هم سرمایه می‌آورند و هم نقش می‌گیرند یعنی این‌كه مسیری كه می‌رویم مسیر انحرافی و كاملا خطرناك است.
 این را بگذارید كنار افزایش دامنه رفیق‌بازی و وارد كردن دوست و آشنایان به حیطه بازیگری تا بفهمید چرا پیشكسوتان ما كم‌كار یا بیكارند.
تلویزیون در ادوار مختلف خود كوشیده از طریق تهیه‌كنندگان شناخته شده مجالی را فراهم كند در استفاده از بازیگران پیشكسوت و استخوان خرد كرده. این روشی است كه باید تهیه‌كنندگان جوان تلویزیون هم در پیش بگیرند یعنی آلوده زدوبند و پیشنهادهای اغواكننده نشوند و كیفیت كار خود را با واگذاری نقش‌ها به بازیگر- حامی مالی پایین
 نیاورند.
به جرات می‌گویم در تمامی رده‌های سنی بازیگران ممتاز حرفه‌ای داریم كه با دستمزدهای معقول در طرح‌ها همكاری می‌كنند و در نتیجه اصلا نیازی نیست كه در تولیدات به دام مسیر انحرافی بیفتیم و نقش‌ها را به افرادی واگذار كنیم كه كمترین استعدادی ندارند.
استفاده از بازیگران حرفه‌ای باعث می‌شود متن‌های متوسط به سریال‌های خوب بدل شود همان طور كه یك متن خوب با بازیگر آماتور به سریالی ضعیف تبدیل می‌شود. ایرادی ندارد كه در هر سریال شماری از چهره‌های مستعد و باانرژی را كنار پیشكسوتان به كار گماریم ولی این‌كه بدنه تولیدات را به بازیگران آماتور بسپاریم اصلا منطقی نیست.