همیشه خودروسازی ایران با كره‌جنوبی مقایسه می‌شود. 50 سال پیش زمانی كه ایران در حال تولید پیكان بود كره‌ای‌ها آرزوی تولید این خودرو را داشتند، اما این همه ماجرا نیست. ایران زمانی كه تولید پیكان انگلیسی را آغاز كرد خودروساز نبود و به نوعی مونتاژكار بود.
كره‌جنوبی حدود 60 سال پیش سیاست‌های خودكفایی صنایع را به اجرا درآورد و پس از آن اگر شركتی قصد داشت قطعات خودرو را به این كشور صادر كند با ممنوعیت‌هایی مواجه می‌شد، اما در زمینه تولید مشترك و انتقال دانش فنی فرش‌قرمز هم برای شركت‌های خارجی پهن می‌كردند. در همین راستا قوانین سختی برای قراردادها منعقد می‌شد كه اگر شركت‌ها در زمینه انتقال دانش فنی كوتاهی می‌كردند دیگر خبری از معافیت‌های مالیاتی نبود. این كار حدود 30 سال ادامه داشت و كره جنوبی توانست وارد عرصه تولید خودرو شود.
در همین راستا اگر نگاهی به قراردادهای خودرویی پس از برجام و حتی قبل از آن بیندازیم مشاهده می‌كنیم بند انتقال دانش فنی بیشتر به‌همنظور سیاه كردن كاغذ سفید بود تا اجرای آن. همچنین باید توجه داشت شركت‌هایی كه به ایران قطعه صادر می‌كردند شرایطی را فراهم كرده بودند تا این مسیر همیشه هموار باشد و ایران به فكر تولید نیفتد!