‌در حال حاضر دو قانون با محور انتخابات و نحوه فعالیت احزاب داریم. قانون انتخابات باید در كنار قوانین مربوط به فعالیت احزاب به گونه‌ای اصلاح شود كه ثبت‌نام در انتخابات مجلس و ریاست‌‌جمهوری به‌عنوان امتحان مجانی برای همگان تلقی نشده و به این ترتیب هر كسی نتواند در انتخابات ثبت‌نام شود. البته در عین حال باید توجه داشته باشیم دسترسی به نمایندگی مجلس طبق قانون تعریف شود و راه برای تمام افرادی كه شرایط لازم را دارند باز شود، شرایطی كه باید قانون آن را تعریف كند.
قوانین انتخاباتی معیارهایی را مانند عضویت در احزاب یا فعالیت‌های موثر سیاسی و. .. تعریف كند تا مقداری از این حالت بی‌نظمی در ثبت‌نام نامزدها كم شود. در شرایط فعلی و با توجه به نبود چنین قوانینی تعداد بسیاری ثبت‌نام كرده و چون سیاهی‌لشكر محسوب می‌شوند رد صلاحیت‌ شده و به این ترتیب آمار بالای رد شدگان مورد اعتراض برخی در داخل قرار می‌گیرد و به دستاویزی برای مخالفان جمهوری اسلامی در خارج تبدیل می‌شود.
مشخص نیست چرا اصلاح قوانین انتخاباتی به‌عنوان یكی از اولویت‌ها به‌خوبی پیگیری نشده و به رغم ابلاغ سیاست‌های كلی انتخابات، هنوز اصلاحات تقنینی موثر به عمل نیامده است، طبیعتا با ادامه این روند با همان مشكلات قانونی قبلی مواجه خواهیم بود.
باید تاكید كنم همه گروه‌ها در اصلاح قوانین انتخاباتی و تطبیق آن با ضرورت‌های نظام كوتاهی كرده‌اند و بهتر است هر چه زودتر سراغ قانون انتخابات مدرن با استفاده از الگوهای موجود و ویژگی‌های نظام جمهوری اسلامی ایران برویم و آن را تصویب كنیم تا از وضعیت كنونی خارجی شویم، به‌خصوص كه در انتخابات ریاست جمهوری برخی صحنه‌ها به‌واسطه حضور هر فردی با افكار و ظواهر عجیب برای نامزد شدن، موجب وهن نظام می‌شود.
البته در كنار اصلاح قوانین انتخاباتی باید اصلاح فرهنگی نیز صورت بگیرد و نگرش متفاوت سیاسی برای تربیت مردان سیاسی وجود داشته باشد. به این معنی كه برخی افراد به دلیل داشتن سمت و پست در برخی مناصب خود را در قواره نامزدشدن برای انتخابات ریاست جمهوری و مجلس می‌دانند، در حالی كه در دیگر كشورها احزاب و فعالیت‌های محلی و حزبی، تمرین مناسبی برای تربیت یك رجل سیاسی است، اما ما در كشورمان این مدرسه عملی تربیت رجل سیاسی را نداریم كه در نتیجه باعث بی‌نظمی‌های فعلی در ثبت‌نام نامزدها می‌شود.
در برخی كشورها در بسیاری از مواقع می‌بینیم شهرداران، استانداران یا فرمانداران ایالتی نامزد ریاست جمهوری می‌شوند، نباید فراموش كنیم كه انتخاب یك نفر به این عناوین در این كشورها حاصل فرآیند حزبی است و افراد از مناصب كوچك‌تر مانند شهرداری یك شهر كوچك، بزرگ، انتخابات محلی و سپس ملی وارد عرصه می‌شوند، اما در ایران این‌گونه نیست و كلاس‌های متفاوتی را در سطوح تربیت نیروهای سیاسی نداریم و به این ترتیب هر كسی خود را شایسته نامزد شدن می‌داند.‌