طرح دوباره مباحث مربوط به پذیرش خواسته‌های گروه ویژه اقدام مالی (اف‌ای‌تی‌اف) از سوی ایران خصوصا تصویب دو لایحه مربوط به پیوستن ایران به کنوانسیون‌های سی.اف.تی و پالرمو در شرایط کنونی چه از موضع مخالفت و چه موافقت یا در دستور کار قرار گرفتنش در مجمع تشخیص مصلحت، موضوعیت ندارد. در مقطعی که برجام در جریان بود و آمریکا و دیگر کشورهای اروپایی ادعا می‌کردند برای انجام تعهداتشان باید مشکل اف‌ای‌تی‌اف حل شود بحث و مذاکراتی از جانب دولت ایران در این ارتباط صورت گرفت و توصیه‌های اف‌ای‌تی‌اف پذیرفته شد. مطالبات اف‌ای‌تی‌اف از ایران شامل اجرای تعهدات 40گانه‌ای بود که تقریبا اکثر آنها بر مبنای قوانین داخلی مبارزه با پولشویی و مقابله با تامین مالی تروریسم، اجرایی شده است. تنها پیوستن ایران به دو کنوانسیون سی.اف.تی و پالرمو باقی‌مانده که به علت مخاطرات آنها برای منافع امنیتی و اقتصادی کشورمان، تاکنون تصویب نشده است.
 البته تمام مباحث فوق، مربوط به قبل از خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌ها بود اما  در حال حاضر که آمریکا دیگر در برجام نیست، اروپا به تعهداتش عمل نمی‌کند و تحریم‌های آمریکا نیز مانع همکاری پولی و مالی ما با دیگر کشورها شده است، جای بحث و طرح لوایح مورد نظر اف‌ای‌تی‌اف نیست.
در حال حاضرکشورها به دلیل تحریم‌های آمریکا علیه ایران، عملیات پولی با ما انجام نمی‌دهند، بنابراین تصویب یا عدم تصویب لوایح تفاوتی ندارد چرا که شبکه‌های بانکی به دلیل تحریم‌های آمریکا با ما کار نمی‌کنند. مباحثی که این روزها از سوی عده‌ای در جهت لزوم تصویب لوایح مربوط به اف‌ای‌تی‌اف مطرح می‌شود شاید به این دلیل باشد که در آستانه انتخابات مجلس هستیم و یک جریان  سیاسی  در مقابل این سوال قرار گرفته که بعد از شش سال چه اقداماتی در راستای بهبود شرایط مردم صورت داده است؟ به نظر می‌رسدبرای این‌که آنها مفری در جهت پاسخگویی عملکرد خود و دولت داشته باشند اقدام به طرح دوباره لوایح اف‌ای‌تی‌اف کرده‌اند.