اگر بخواهیم سریال‌سازی‌مان رشد كند باید صنعت سریال‌سازی را جدی بگیریم و مادامی كه به نگاه حرفه‌ای حاكم بر تولید نرسیم باید با مشكلات پیش‌پاافتاده دست و پنجه نرم كنیم. مخلص كلام این‌كه متاسفانه صنعت تولید سریال، جدی گرفته نشده و همین باعث شده مخاطبان را به مرور از دست بدهیم.
جدیت در تولید، یعنی آن كه ادبیات برای فیلمنامه‌نویسان ما جدی گرفته شود و بدون دانش ادبی كافی و آشنایی با منابع ادبی غنی به سمت نگارش نیایند. وقتی كار هنری می‌كنید، سختی‌ها و دقت‌نظرها و منظم بودن‌های خاص خودش را دارد و از همه اینها گذشته باید یك ارتباط سالم میان نسل قدیم و نسل جدید وجود داشته باشد. نسل جدید باید از تجربه‌های نسل قدیم بهره بگیرد و نسل قدیم هم باید همه تجربیاتش را به نسل جدید انتقال دهد تا شاهد رشد و شكوفایی در سریال‌سازی باشیم.
ما باید در روند كارگردانی و پروسه ساخت هم جدیت داشته باشیم تا در نهایت بتوانیم از میراث تلویزیون خود محافظت كنیم و مخاطب را از دست ندهیم. آنها كه در آخرین لحظات نسبت به پخش تصمیم می‌گیرند كار را كلید بزنند و كار را با عجله می‌سازند، در نهایت از جدیت تولید كاسته‌اند و یقینا مردم هم این سهل انگاری را می‌فهمند.
خودم به‌عنوان بازیگر، كارهایی را در تلویزیون داشته‌ام كه همه‌چیزش با صبر و تمركز انجام می‌شد. با وسواس از سناریو نت‌برداری می‌كردیم، با كارگردان و نویسنده صحبت و تعاطی افكار می‌كردیم و در جهت بهبود كار در جلسات متعدد شركت می‌كردیم.
هر زمان كه حساسیت‌ها و وسواس‌ها بیشتر بوده نتیجه بهتری عایدمان شده و هر زمان كم‌توجهی شده و جدیت گرفتن كار كم شده نتیجه مفید عایدمان نشده. ما به‌عنوان امانتدار نسل گذشته باید خاطرات خوب مخاطبان از دهه‌های قبل را حفظ كنیم. ما حتی در دوران جنگ هم محصولات خاطره‌ساز تلویزیونی داشتیم و از این رو باید به شدت جدیت در تولید داشته باشیم. باید از خطاهایمان كم كنیم و الگوهای موفق پیشین را مورد توجه قرار دهیم تا هرچه بیشتر بتوانیم مخاطب را به سمت محصولات خود بكشانیم.