دنیای كارتونی
«تصویر یك دشت زیبا كه درختان سبز رویش سایه انداخته‌اند و آسمان آبی بالای سر دشت ابرهای سفید زیبا را پرواز می‌دهد و چند كودك با لباس‌های رنگی زیر سایه درخت‌ها بازی می‌كنند و می‌خندند و لپ‌هاشان گل می‌اندازد.» پسرك همین‌طور كه محو دیدن كارتون بود یادش آمد باید برود سر كارش.
تلویزیون را خاموش كرد و بلند شد و كیسه‌اش را برداشت و راه افتاد كه نان خانواده‌اش را از لابه‌لای زباله‌های كنار ساحل سكه كند. به نظر من كارتون‌ها نه‌تنها برای بچه‌ها، بلكه برای بزرگ‌ترها هم خوبند. كارتون‌ها تصویری كه تصویرساز می‌خواهد را نشان می‌دهند. مثلا در یك روز خاكستری پر از دود و آلودگی، تصویرساز از كنار كودكان كار رد می‌شود و به دفتر كارش می‌رود تا دنیای رنگی بچه‌ها را به تصویر بكشد.
