سقوط هواپیمای اوكراینی كه از دیروز مشخص شد براثر اصابت موشك سپاه رقم خورده، فضایی را ایجاد كرده كه جا دارد همه مردم ایران به یكدیگر تسلیت بگویند. هواپیما چهارشنبه هفته قبل سقوط كرد و باعث غم و اندوه عمیق شد ولی حالا كه ابعادی تازه تر از این ماجرا رسانه‌ای شده غم و اندوه این بار با شدت بیشتری بروز كرده است.
بنابراین باید بگوییم نه فقط خانواده قربانیان بلكه به نوعی جامعه داغدار است و به تسلی جمعی نیاز است. نحوه اطلاع رسانی درماجرای سقوط هواپیما به گونه‌ای بود كه اكنون جامعه احساس می‌كند بیش از هر چیز نیازمند صداقت است تا اعتماد عمومی كه لازمه داشتن امنیت روانی است، به جامعه باز‌گردد. وظیفه بازگرداندن این اعتماد به جامعه برعهده دولتمردان و همه كسانی است كه به نوعی در بروز این حادثه نقش داشته‌اند.
از سوی دیگر تك تك ما نیز برای برقراری مجدد آرامش در كشور كه شرط داشتن بهداشت روانی جمعی است،‌ مسؤولیم. كشورمان هم‌اكنون در برهه زمانی ملتهبی به سر می‌برد و از همه جا بر ما فشار روانی وارد می‌شود، پس ضروری است مردم نیز به‌خصوص در فضای مجازی از پریدن به یكدیگر و به جان هم افتادن پرهیز كنند چون در این صورت التهاب‌ها بیشتر می‌شود و امنیت و بهداشت روانی بیش از پیش به خطر می‌افتد.
اما در مورد خانواده قربانیان حادثه هواپیمای مسافربری معتقدم با هیچ روشی نمی‌شود دردشان را تسكین داد چون درمرگ‌های این‌چنینی و از دست دادن‌های چنین ناگهانی و غیرمنتظره شدت لطمات روحی بسیار بالاست و شاید فقط گذر زمان بتواند زخم افراد داغدیده را التیام بخشد. با این حال این حقیقت، نافی مسؤولیت مسؤولان نیست. مسببان این حادثه باید مقابل خانواده‌های عزادار فروتنی، تواضع و خویشتنداری داشته باشند و به حرف‌های آنها گوش بدهند بدون آن كه سعی كنند توجیه بیاورند.
خانواده قربانیان این حادثه به‌شدت نیازمند تسلی خاطرهستند و لازم است فضایی برای تخلیه احساسات منفی وهیجانات آزاردهنده برایشان فراهم شود. مسؤولان باید مقابل این خانواده‌ها با تكریم و احترام سرفرود بیاورند و به درد دل‌هایشان گوش بدهند، همچنین لازم است در مراسم خاكسپاری و یادبودهای قربانیان شركت كنند و صادقانه ابراز تاسف كنند چون خانواده قربانیان این حادثه بیش ازهر چیز به حمایت‌های عاطفی نیاز دارند.