بزازها و خیاط‌ها متر دارند. تا حواسشان به سانت سانتِ پارچه‌ها باشد. معماران هم همینطور تا زمینی ناقص و بنایی کج نشود. توی مسیر جاده‌های خارج از شهر فاصله رسیدن از یک منزل تا منزل دیگر مشخص است تا سرعت حرکت‌مان را درست تعیین کنیم. مهندسان برای طراحی‌ها خط‌کش دارند تا معیارها و مقیاس‌ها اشتباه نشود. همه ما برای زندگی مطلوب و موفق به خط‌کش نیاز داریم تا درست و دقیق و حساب شده زندگی کنیم. عاشورا هم یک خط‌کش است. خط‌کشی برای اینکه اندیشه و رفتارمان را با آن اندازه گیری کنیم و ببینیم حسینی هستیم یا یزیدی.
اینکه از امام حسین(ع) دم بزنیم و خود را رهروی ایشان بدانیم، خط‌کش دقیقی برای حسینی بودنمان نیست. خط‌کش عاشورا اخلاق و انسانیت است. خط‌کش عاشورا آخرین جملات حضرت سیدالشهدا (ع) است که فرمودند: اگر مسلمان نیستید لااقل آزاده باشد. خط‌کشِ عاشورا آزادگی است. چقدر در اندیشه و عمل آزاده هستیم؟
این روزها بیش از هر زمان دیگری همه ما به داشتن خط‌کش عاشورا نیاز داریم که اگر این خط‌کش نباشد جامعه مسیرش را گم خواهد کرد. این روزها بخشی از جامعه سیاسیون، فرهنگیان، هنرمندان، نخبگان و...در غبار پدیده آمده از تأثیر رسانه‌ها و برداشت‌های به ظاهر درست اما در باطن باطل شبکه‌های اجتماعی گرفتار شده‌اند. رفتار و گفتاری که می پندارند ثواب است اما آتشی است که می‌تواند جامعه را به ناآرامی و آشفتگی بکشاند. بسیاری از ما دچار خود رأیی و درست پنداری از رفتار و اعمال‌مان شده‌ایم و خود را بر حق می‌دانیم اما کافی است رفتارمان را با خط‌کش عاشورا تراز کنیم؛ آن وقت واقعیت اعمال مان هویدا می‌شود و می‌فهمیم فاصله اعمال و رفتار و اندیشه ما با خط عاشورا فاصله زمین تا آسمان. حالا که عاشورا بار دیگر به سرزمین‌مان رسیده و خون کربلا در رگ‌های خشکیده اندیشه ما به مدد سید‌الشهدا علیه السلام جریان پیدا کرده است در کنار عزاداری‌ها و سوگواری‌ها مثل شب‌های قدر یک بار دیگر خودمان را قضاوت  و حساب رسی کنیم که نکند راه ما و کربلا جدا باشد.