استاد پورحسینی نشان درجه یک هنری را دارند و به نظرم نباید او را در نام بازیگری محدود کنیم. او به معنای کامل هنرمند است، هم در اخلاق و هم در حرفه‌اش. برای بازی در فیلم مریم مقدس و نقش حضرت زکریا از جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت سیمرغ بود و دیپلم افتخار برای این نقش را دریافت کرد.
 آقای پورحسینی را می‌توان الگوی کاملی برای بازیگری دانست، به‌خصوص در دوره کنونی که متاسفانه اخلاق در حوزه بازیگری و میان جوانان بازیگر رو به افول رفته و در این حوزه اتفاقات و رفتارهایی را شاهد هستیم که در نسل آقای پورحسینی اصلا
یافت نمی‌شد.
 او را می‌توان مظهر اخلاق، ادب، فروتنی، انضباط، صبوری و... دانست. بسیار محترم بود و این احترام چنان در ذات او ریشه داشت که همه آدم‌های پیرامونش را متاثر می‌کرد. در فیلم-مجموعه مریم مقدس علاوه بر بازی در نقش حضرت زکریا، در انتخاب بازیگران هم به آقای بحرانی کمک می‌کرد و حضورش در کنار کارگردان به همه عوامل دلگرمی می‌داد. برخی از نقش‌های این اثر را بازیگران حرفه‌ای بازی می‌کردند که انتخابشان زیاد دشوار نبود، اما نقش‌های فرعی و مهمی هم بودند که آقای پورحسینی با حساسیت ویژه‌ای برای آنها بازیگر انتخاب می‌کرد. بسیار مردمدار بود.
زمانی که به مناسبت اکران فیلم به شهرستان‌ها می‌رفتیم با صبر و حوصله با مردم صحبت می‌کرد و جواب سوالات آنها را می‌داد. حتی بچه‌ها هم برای او مهم بودند و امکان نداشت درخواست آنها برای گرفتن عکس را رد کند یا سوالی حتی ساده آنها را بی‌جواب بگذارد.
حضورش در پشت صحنه و این که چگونه با نقش ارتباط برقرار کند و برای آن وقت بگذارد، بی‌نظیر بود.
 از وقتی قرار شد نقش حضرت زکریا را بازی کند، علاوه بر مطالعه فیلمنامه همه آیات قرآن که مربوط به حضرت زکریا بود را خواند و همه کتاب‌هایی که درباره ایشان بود را مطالعه کرد تا نقش را باورپذیر بازی کند. یادم هست آن زمان یادداشت‌های خوبی از این نقش به مطبوعات می‌داد که نشان می‌داد چقدر نسبت به نقش اطلاعات دارد و به آن نزدیک شده است.
دعا می‌کنیم ایشان هر چه زودتر تخت بیمارستان را ترک کند و سلامت به خانه و دنیای بازیگری برگردد. به باور من آقای پورحسینی یکی از بهترین و اخلاق مدارترین بازیگرانی است که سینما، تئاتر و تلویزیون به او احتیاج دارد.



سریال یک مشت پر عقاب، ساخته اصغر هاشمی یکی از کارهای خوب تلویزیون است که با موضوع انقلاب ساخته شده. در این سریال زنده‌یاد احمد آقالو، نقش سرمدی را بازی می‌کرد که بعد از حضورش در چند قسمت پرویز پورحسینی جایگزین او شد. آقالو بیمار شد و فوت کرد و نتوانست این سریال را به پایان برساند.
هاشمی درباره پذیرفتن ادامه نقش از سوی پورحسینی می‌گوید: هر دوی این بازیگران متعلق به یک نسل بودند.کار بلد و کاملا حرفه‌ای. وقتی آقای آقالو فوت کرد ما به لحاظ اقتصادی نمی‌توانستیم سکانس‌های او را با حضور آقای پورحسینی دوباره تصویربرداری کنیم. وقتی به این بازیگر توضیح دادیم، معذوریات ما را پذیرفت و قبول کرد ادامه نقش را بازی کند. در زمان پخش هم به مخاطبان توضیح دادیم و خوشبختانه آنها هم پذیرفتند و کار با موفقیت پخش شد.
به نظرم آقای پورحسینی متعلق به نسلی از بازیگران است که حضورشان در یک اثر باعث امنیت خاطر کارگردان و آرامش گروه می‌شود؛ نسلی که دیگر تکرار نخواهند شد. دانش بازیگری آقای پورحسینی کامل است، به همین دلیل در هر نقشی که بازی کند آن نقش می‌درخشد.
او می‌تواند نقش را برای خودش مصادره کرده و مال خودش کند، برای همین در هر نقشی که ظاهر می‌شود مخاطب آن را باور کرده و او را دوست دارد.کارنامه آقای پورحسینی پر است از نقش‌های کم نظیر و به نظرم این نسل دیگر تکرار نخواهد شد. نسلی که شامل زنده‌یادان داوود رشیدی، عزت‌ا... انتظامی، جمشید مشایخی و محمدعلی کشاورز است.
 افسوسم از این است که حیف این بازیگران است که برخی از آنها را از دست داده‌ایم و فقط برخی برایمان مانده‌اند، امثال آقای نصیریان و آقای پورحسینی چنان دیسیپلین و مرام و اخلاقی دارند که سر صحنه هر کاری باشند آن اثر به کاری فاخر تبدیل می‌شود. خیال کارگردان راحت است که نقش را به بهترین شکل ممکن بازی می‌کنند و دیگر کارگردان حداقل لازم نیست برای چگونگی اجرای آن نقش نگران باشد. باید کارگردان باشی تا متوجه شوی این امنیت خاطر چقدر ارزشمند است. از صمیم قلب برای آقای پورحسینی آرزوی سلامت می‌کنم و از خدا می‌خواهم این نسل را برای دنیای بازیگری حفظ کند، چون اگر نباشند، بازیگری ایران حتما کاستی زیادی خواهد داشت و دیگر نباید توقع داشت نقش‌های تحلیلی و عالی بروز کنند. این بازیگران مثل سینمای کلاسیک نایاب هستند و باید قدرشان را دانست و آنها را در صدر نشاند.