دلشان پر بود از این ۱۲سال و حالا انگار رسیده بودند به یک«که چی» بزرگ.مخصوصا آنهایی که کنکور و دانشگاه بیش از بقیه هدفشان شده بود و برای دوران پساکنکور و فعالیت‌های بعد از مدرسه، به قول معروف زیاد فکر برنداشته بودند.درد دلشان باز شد.از درس‌های مهمی گفتند که در این چند سال همیشه سهم عقب‌ماندگی‌های ریاضی و فیزیک و عربی شده بود.درس‌هایی که حالا برای ادامه حضور و فعالیت در اجتماع نیازشان می‌شد.درس‌های مهم با کتاب‌های آبکی که صرفا با نمونه سوال‌های از پیش تعیین شده امتحان داده بودند اما هیچ‌وقت ورق هم نزده بودندشان.کارآفرینی، مدیریت خانواده و سبک زندگی، هویت اجتماعی و سواد مهم رسانه‌ای.
اساسا ماآدم‌ها تا وقتی کار بیخ پیدا نکند اهمیتش را حس نمی‌کنیم و وقت پیشگیری بحران فکر می‌کنیم حالا حالاها فرصت هست. همین می‌شود که امروزنوجوان مهم شده است و در این برهه نشسته ایم به تکذیب اصطلاحا فیک نیوزهایی که احساسات و انگیزه و امیدش را بند کرده‌اند به اخبار و اتفاقات دروغ و او را کشانده‌اند به میدان اعتراض با اطلاعات چپل چلاق.کاش آن روزی که مدرسه،خانواده،جامعه و مسئولان، کنکور را هدف قرار داده بودند و زنگ سواد رسانه‌ای یک خط درمیان سهم دروس دیگر می‌شد یک مسلمان عاقبت اندیش فکر حال و روز نوجوان این برهه را در مقابل حجم اخبار تلخ و تند و راست و دروغ را هم می‌کرد.

زهرا قربانی - دبیر نوجوانه