به جای زیبایی، توانمندی دخترانمان را برجسته کنیم
دختر است دیگر! سرچشمه لطافت و ظرافت و احساس؛ دختری که از زمان کودکی مهر و عواطف مادرانه در وجودش گره خورده و این مهر و عطوفت را نسبت به عروسکها و همبازیهایش نشان میدهد. دختری که نیازمند آرامش و اطمینان پدر، مادر و خانواده است و اگر این مهر و اطمینان و اعتماد به نفس را از خانواده بگیرد تا آخر عمر در برابر تندبادهای جامعه و چالشهای موجود واکسینه خواهد شد.
اما آیا در جامعه امروز دختران ما از اعتماد به نفس کافی برخوردار هستند؟ چرا زنان و دختران ما در جراحیهای زیبایی و مصرف لوازم آرایش در دنیا رکورددارند؟ چه چیزی موجب میشود دختر جوان با وجود لطافت و زیبایی جوانی و دخترانهاش، احساس کند نمیتواند با چهره طبیعی خود در جامعه ظاهر شود؟
و هنگامی که جلوی آینه میایستد احساس کند زیباییاش نقص دارد و برای تکمیل این نواقص نیازمند استفاده از لوازم آرایش و حتی عملهای جراحی است؟
تمام اینها نشاندهنده آن است که در کنار تبلیغات رسانهای، شبکههای ماهوارهای و فضای مجازی و شبکههای اجتماعی همچون اینستاگرام و الگودهی رسانهها با برجستهسازی چهرهها و مانکنهای هالیوودی به عنوان الگوی استاندارد زیبایی، انگار برخی ساختارهای اجتماعی و تربیتی ما هم دچار چالش جدی است. انگار برخی خانوادهها نتوانستهاند آن طور که باید و شاید به دخترانشان اعتماد به نفس بدهند و شخصیتی کامل و با عزت نفس از فرزندان و بهخصوص دخترشان بسازند. به گونهای که آنها خود را همانگونه که هستند بپذیرید و باور کنند و به جای تکیه بر ظواهر توانمندیهای خودشان را تقویت کنند. خانوادهها باید به فرزندان خود و به ویژه دختران خود این موضوع را تفهیم کنند که ارزش انسانها به تلاش و کوشش و پرورش توانمندیهای آنهاست، نه زیباییهای ظاهری.
از سوی دیگر همه ما آدمها مخلوقات منحصربهفرد خدا هستیم و خدا هرکس را به زیباترین وجه ممکن آفریده است. پس برای زیباشدن نیازی به عملهای جراحی یا استفاده افراطی از لوازم آرایش نیست.
کبری فرشچی - گروه جامعه
و هنگامی که جلوی آینه میایستد احساس کند زیباییاش نقص دارد و برای تکمیل این نواقص نیازمند استفاده از لوازم آرایش و حتی عملهای جراحی است؟
تمام اینها نشاندهنده آن است که در کنار تبلیغات رسانهای، شبکههای ماهوارهای و فضای مجازی و شبکههای اجتماعی همچون اینستاگرام و الگودهی رسانهها با برجستهسازی چهرهها و مانکنهای هالیوودی به عنوان الگوی استاندارد زیبایی، انگار برخی ساختارهای اجتماعی و تربیتی ما هم دچار چالش جدی است. انگار برخی خانوادهها نتوانستهاند آن طور که باید و شاید به دخترانشان اعتماد به نفس بدهند و شخصیتی کامل و با عزت نفس از فرزندان و بهخصوص دخترشان بسازند. به گونهای که آنها خود را همانگونه که هستند بپذیرید و باور کنند و به جای تکیه بر ظواهر توانمندیهای خودشان را تقویت کنند. خانوادهها باید به فرزندان خود و به ویژه دختران خود این موضوع را تفهیم کنند که ارزش انسانها به تلاش و کوشش و پرورش توانمندیهای آنهاست، نه زیباییهای ظاهری.
از سوی دیگر همه ما آدمها مخلوقات منحصربهفرد خدا هستیم و خدا هرکس را به زیباترین وجه ممکن آفریده است. پس برای زیباشدن نیازی به عملهای جراحی یا استفاده افراطی از لوازم آرایش نیست.
کبری فرشچی - گروه جامعه