نوجوانی دوره غلیان هورمون‌ها و تغییرات جسمی است که باعث بروز رفتارهایی مثل میل به تنها بودن، وقت‌گذرانی با هم‌سن و سال‌ها و دوری کردن از پدر و مادر و بزرگ‌ترها می‌شود. اگر والدین و اطرافیان نوجوان به ویژگی‌های این دوره سنی آگاه نباشند به آنها انگ‌های مختلفی می‌زنند که به روح و روان آنها آسیب‌های جدی وارد می‌کند.   یکی از این انگ‌ها تنبلی است که بزرگ‌ترها در مورد نوجوان‌ها زیاد به کار می‌برند. اما از نگاه کارشناسان آنچه به تنبلی تعبیر می‌شود چهار ریشه اساسی دارد که یکی از آنها بی‌هدف بودن نوجوان‌هاست. نوجوان‌ها معمولا زیاد تلویزیون تماشا می‌کنند و مدام در شبکه‌های اجتماعی چرخ می‌زنند و به نظر وقت‌شان را به بطالت می‌گذرانند که همه این رفتارها ناشی از بحران بلوغ است. پس اگر برای نوجوان‌مان هدف تعریف کنیم این وضعیت بهبود می‌یابد.  موضوع دیگر ندادن مسئولیت به نوجوان‌هاست در حالی‌که اگر به آنها کارهایی را بسپاریم و به آنها اعتماد کنیم، دیگر تنبل به‌نظر نمی‌رسند.