جان آدامز، دومین رئیس جمهور آمریکا می‌گفت با مطالعه تاریخ دولت‌ها و زندگی و رفتار آدم‌ها به این نتیجه رسیدیم که رفتار زنان قابل‌اعتمادترین شاخص برای ارزیابی میزان پایبندی یک ملت به اخلاق و پاکدامنی است. یعنی اگر بخواهیم یک جامعه را بسنجیم، باید به زنان آن جامعه نگاه کنیم. آن جمله معروف امام(ره) که فرمودند از دامن زن، مرد به معراج می‌رسد یا در جای دیگری که می‌فرمایند سعادت و شقاوت ملت‌ها به زنان بستگی دارد؛ ناظر بر همین امر است. اینها بخشی از گفته‌های محمدعلی حبیب اللهیان، نویسنده کتاب «ستاره‌ها چیدنی نیستند» است که انتشارات معارف آن را منتشر کرده است. محمدعلی حبیب‌اللهیان در این کتاب سراغ قالب رمان رفته و آن را مثل یک مقاله علمی بیان می‌کند تا به کمک منابع معتبر، تصویر حجاب و پوشش اسلامی را از نگاه دختران ساکن آمریکا طراحی کند. کتاب با روایت جلسات و فعالیت‎های یک مؤسسه آمریکایی به‌اصطلاح مدافع حقوق زنان آغاز می‌شود. مؤسسه‌ای که زیرنظر وزارت خارجه این کشور، تعدادی از مخالفان حجاب را گرد هم آورده تا با تخریب چهره اسلام و سیاه‌نمایی علیه نگاه و رویکرد جمهوری اسلامی نسبت به زن، به‌زعم خودش زنان مسلمان را نجات دهد. سارا ولی در لابه‌لای فعالیت‎هایش در این مؤسسه، گرفتار تعارضات فکری و سؤالات هویتی می‌شود و ذهن جست‌وجوگرش، پای او را به مرکز مطالعات اسلامی نیویورک می‌کشاند؛ مرکزی که در بدو ورودش او را متوجه عکس‌نوشته‌ای از آیت‌ا... بهجت می‌کند با این مضمون که: «ما به‌این دنیا آمده‌ایم تا قیمت ‌پیدا کنیم، نه‌این‌که به‌هر قیمتی زندگی کنیم.» سارا که شخصیت اصلی این کتاب است در ادامه خانمی چادری را می‌بیند که به اذعان دوستش، «حجابش زبان بدنش را لال کرده است.» سارا با این تعارضات فکری و سؤالات هویتی و... به‌همراه دوستش «ماشا» وارد سلسله نشست‌های«برای همه خانم‌های دنیا» می‌شود که در این مرکز تدارک دیده شده است. سخنران در اولین جلسه‌ نشست از نگاه سیاه به زن می‌گوید؛ نگاهی که قبل ‌از مسیحیت آغاز شده و تا قرون وسطا و عصر صنعتی و هم‌اکنون، بی‌محابا ادامه دارد. او سپس از نگاه سفیدی می‌گوید که آن هم به‌قدمت نگاه سیاه اما کم‌رمق‌تر از آن، ادامه داشته است. لیکن در عصر پس از ظهور اسلام از آن مهجوریت خارج شده و حالا در عصر انقلاب‌ اسلامی با مشی تهاجمی به‌تقابل با نگاه سیاه برخاسته است.