پرسش بی‌پاسخی هادی رضایی و شاگردانش:
تبعیض‌ها کی به پایان می‌رسند؟
هادی رضایی از بازی برای تیم والیبال‌نشسته تا سرمربیگری آن و ساختن تیمی بی‌نظیر در جهان، بالا و پایین ورزش را دیده. خودش با قرار گرفتن در کرسی‌های بین‌المللی و تیمی که پرورش داده با کسب ٨ قهرمانی جهان، ۶ قهرمانی پارالمپیک، چندین قهرمانی آسیا، ویترین والیبال‌نشسته ایران را خالی از هیچ افتخاری نگذاشته‌اند و از هر مسابقه‌‌ای که باز می‌گردند، باید مدال‌ها و جام‌های قبلی‌شان را جابه‌جا کنیم تا فضا برای عنوان‌های جدید باز شود.
با وجود این دستاوردها اما او، شاگردانش و خانواده پرافتخار پارالمپیک، در این سال‌ها پرسش همیشه بی‌پاسخی داشته‌اند: سرمربی تیم‌ملی والیبال نشسته کشورمان، درباره تبعیض صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان به جام‌جم می‌گوید: «تفاوت زیادی میان ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی قائل می‌شوند. شاید موفقیت‌های پی‌درپی بچه‌های ما به چشم بعضی‌ها، عادی و دم‌دستی می‌آید! اما واقعیت چیز دیگری است. آن‌ها با چالش‌های خاصی روبه‌رو هستند. به قهرمان رقابت‌های پاراآسیایی یا قهرمان جهان دارای معلولیت، حقوقی از صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان تعلق نمی‌گیرد اما در بخش ورزش افراد غیر معلول، دارنده مدال برنز آسیا هم، عضو صندوق می‌شود و حقوق می‌گیرد. در مورد ورزشکاران ما، ملاک فقط کسب مدال پارالمپیک است.» رضایی و شاگردانش که بعد از کسب مدال طلا و سهمیه پارالمپیک پاریس در رقابت‌های سارایوو، چند روز قبل هشتمين جام‌قهرمانی جهان خود را به حرم امام رضا(ع) هدیه کردند، در ادامه عنوان می‌کند: «بحث بر سر کرامت انسانی و ارزشی است که باید برای نتایج قهرمانان جانباز و معلول قائل شوند. این ملی‌پوشان تلاش مضاعفی برای کسب مدال می‌کنند و توقع‌شان یکسان‌سازی شرایط و اصلاح نگرش مسئولین است. چنین تصمیم‌های در سرنوشت و زندگی ورزشکاران تأثیرگذار است»
